Laatste week vrijwilligerswerk!

De laatste week vrijwilligerswerk alweer! Wat gaat de tijd toch snel :)

Deze week waren er meere kinderen en was het dus veel drukker.Ik had besloten dat ik meer in het daycare en therapie gedeelte wilde werken dan in het medische gedeelte,omdat ik dan meer intensief contact met de kids kon hebben. Zo gezegd,zo gedaan!

Dinsdag was het werken erg zwaar, de kids waren erg onrustig en niet in hun doen. Ze maakten veel ruzie en huilden veel. Jose gooide continu met blokken en stopten ze in zijn mond. Dat was een dilemma voor mij: Ik wilde voorkomen dat ze in zijn keel kwamen maar aand de andere kantis mij verteld dat hij parasieten heeft en dat ik dus moet voorkomen om in aanraking te komen met zijn speeksel en bloed... Gelukkig lukte het me om hem te overtuigen ze uit te spugen! Toen ikaan een van de moeders vroeg waardoor de kids zo onrustig waren, vertelde ze mij dathet vanavond volle maan is en dat dit de kids beinvloedt. Normaal gesproken geloof ik niet in ditsoort dingen maar dit keerleek het toch echt waar te zijn. (de volgende dag waren de kids veel rustiger envrolijker!)

Woensdag ben ik met de kids naar school gegaan en heb ik daar geholpen. Erg leuk!!! En heel bijzonder hoe de docenten de kids stimuleren en motiveren om dingen te leren (weliswaqar aangepast aan hun capaciteiten en beperkingen maar toch!) Met de kids geknutseld en gesport :) Ook tijdens het sporten is het mooi om te zien hoe verschillend de kids reageren en participeren. Sommigen zijn heel enthousiast. anderen boos als de bal wordt afgepakt en weer anderen kijken alleen toe maar lachen het hardst van allemaal!!

Donderdag het ik tijdens therapie met Guliana geoefend met lopen: super bijzonder gevoel toen zij haar eerste stapjes zette! Geweldig om dat mee te mogen maken en ik voelde me zoooo trots :D Bovendien heb ik die dag Soledad voorbereid op haar operatie, door heel rustig uit te leggen wat er ging gebeuren en wat ze kon verwachten. Dat was best lastig omdat ze niet alles goed begrijpt door haar mentale beperking en erg angstig was.

Toen ik vertelde dat dit mijn laatste week was reageerden de kids en de moeders verdrietig maar dankbaar! Het heel confronterend omdat ik graag meer voor de kids wil kunnen betekenen, maar tegelijkertijd weet dat ik dat niet kan. Ik kan hun moeder niet vervangen en ik kan ze niet beter maken. Maar ik heb gedaan wat ik kon: veel liefde en warmte geven, leuke activiteiten organiseren, ze aan het lachen maken en helpen bij de therapie!

Ik ga ze zeker missen maar ik ben ook heel dankbaar dat ik deze ervaringen heb mogen meemaken!!

Ziek, climbing, abseilen en paardrijden!

Bij deze een update over mijn belevenissen de afgelopen week. De nieuwe foto`s staan trouwens weer op Facebook ;)

Allereerst was ik afgelopen vrijdag behoorlijk ziek... Hoogstwaarschijnlijk voedselvergiftiging (Ik zal niet de eerste en zeker niet de laatste zijn die hiermee te stellen krijgt in Bolivia XD). Maargoed, ik zal jullie de details besparen maar dat was dus minder!

Zaterdagochtend nog ziek, gelukkig ging het smiddags een heel stuk beter waardoor ik toch kon gaan klimmen en abseilen met Kim (een andere vrijwilliger). Dat was in een woord: kicken!!! We hebben 120 meter bijna verticaal geklommen over rotsen waar je ofwel weinig houvast had ofwel dat het glad was door de begroeiing. Maar ik hou wel van uitdagingen he! Halverwege raakten mijn armen vermoeid en vroeg ik me wel even af waarom ik dit ookalweer zo graag wilde doen :P En het abseilen is wel echt de ultieme les voor mij om te leren loslaten! Hahaha :D Uiteindelijk bereikten we beiden ongedeerd de top en kwamen we ook weer veilig naar beneden :) De volgende dag kon ik alleen mijn armen niet hoger dan mijn schouders optillen, haha XD

Zaterdag op zondag nacht wederom flink ziek geweest, waarschijnlijk is het klimmen/abseilen toch te inspannend geweest... Verschrikkelijke nacht! Hoe dan ook, zondag ochtend voelde ik me al een stuk beter :) Alex (Zwitserse jongen die ik ken van de talenschool) huurt inmiddels ook een kamer in het vrijwilligershuis even als Alexander (een Fransman). Dus ondanks dat ik nog steeds niet echt een klik voel met de Japanse vrouw, ben ik niet meer alleen! De verflucht is trouwens ook minder en de chaos is opgeruimd, dus op de interessante douche en kranen na (die soms koud ipv warm of helemaal geen water geven) is het prima vertoeven daar!

Zondagmiddag samen met Jason, Nora en Stella western style gaan paardrijden! Wat een ervaring! Heerlijk om in de prachtige natuur te zijn. Ik zat op Santana, een prachtig dier met behoorlijk wat Latino temperament haha! Schijnbaar was zij gewend om altijd voorop te lopen, want als de gids ons probeerde in te halen sneed zij hem steeds behendig af :P Haha bovendien wilde ze steeds sneller, en gallopeerden we er dus flink op los! Heerlijk mindful gevoel gaf dat :) Boven aan een berg een pauze gehouden (pff we voelden onze benen al beurs worden), genoten van het uitzicht en gezellig gekletst. Daarna gingen we weer verder. Het weer was wat onstuimig en we merkten dat de paarden daar onrustig van werden. (het heeft in 3 maanden slechts 1x geregend, dus dikke kans dat er een bui aankwam). Op een gegeven moment schrok Jasons paard ergens van en ging hij er als een speer vandoor. Daar schrokken de andere paarden van en ook die zetten flink in tijdens het galloperen! Jason is toen van zijn paard gevallen :( Gelukkig geen ernstge verwondingen maar wel behoorlijk geschrokken! Daarna zijn we weer terug naar Sucre gegaan en hebben een drankje gedaan in Joy Ride :)

`s Avonds voldaan na een ondanks het ziekzijn een zeergeslaagd weekend maar doodmoe in slaap gevallen!

Vrijwilligerswerk

Bij deze de beloofde update over het vrijwilligerswerk @ San Juan de Dios!
Ik heb trouwens foto`s op mijn facebookpagina gezet, want het duurt nogal lang om ze op mijn webblog te uploaden...

Ik werk twee weken doordeweeks van 9:00-12:00 en van 14:00-17:00. Ze noemen het een kinderziekenhuis maar het is meer eenweeshuis voor mentaal en of fysiek beperkte weeskinderen, waar ze medische hulp en therapie krijgen. 24/7 is er eenverpleegkundige, een dokter, een fysiotherapeute, een psycholoog, er zijn twee vrouwen die koken en schoonmaken en er zijn 4 ``moeders``. En dan zijn er natuurlijk de vrijwilligers, ik ben de jongste (surprise, surprise haha).Momenteel zijn er 12 kids, maar volgende week zijn het er 40. (omdat het nu vakantie is, zijn de kids met familie nu meestal thuis, poliklinisch)

De eerste dag werd ik gelijk al heel hartelijk ontvangen! Ik was(natuurlijk!) te vroeg, en dat is blijkbaar alles behalve gebruikelijk hier. De meesten komen ongeveer een half uur te laat XD In het kader van mijn inburgering kwam ik de volgende dag op tijd en de dag erna 5 minuten te laat,. So I´m making progress haha!In het begin was het even aftasten met de kids, want soms is het best moeilijk om contact met ze te krijgen (door ofwel mentale beperkingen, sommige kunnen niet praten,ofwel traumatische jeugdervaringen). Maar inmiddels verloop het contact super, ze roepen mijn naam al (terwijl die toch best lastig uit te spreken schijnt te zijn in het Spaans). En ik word helemaal plat geknuffeld, haha. Dat wil niet zeggen dat het altijd makkelijk is... De kids reageren dikwijls heel anders dan je verwacht, zo kunnen ze ineens heel boos of verdrietig zijn, terwijl je de reden daarvan niet begrijpt. Dan is het weer een uitdaging om daar zo goed mogelijk mee om te gaan. Maar als je zo´n kindje ziet lachen, dat is echt hartverwarmend!! Bovendien is het werken met die kids en de ``moeders`` erg goed voor mijn Spaans!

Dit is wel de ultieme les voor mij om te leren loslaten, al die heftige verhalen van de kids. Bijvoorbeeld Soledad: neurologisch trauma&spasmen, haar moeder is op straat doodgeschoten en haar vader is een alcoholist. Barbara: Down Syndrom, laagbegaafde moeder die is verkracht, onbekende vader... Pff ik durf het bijna hier niet op te schrijven, zo erg vind ik het! Maar aan de andere kant is het geweldighoe de kids hierworden opgevangen,goede medische hulp krijgen, met zoveelliefde worden verzorgd enhoeveel leuke activiteiten er voor ze wordengepland! :) Het kost veel tijd, moeite, liefde en geduld om goedmet deze kids om te kunnen gaan en de ´´moeders´´ doen het met zoveel liefde en passie. Echt mooi om tezien!! En dannog de warme manier waarmee ze omgaan met vrijwilligers,zo behulpzaam en dankbaar!

Dinsdag was het een feestdag en gingen we met z´n allen saltena´s eten enwerden er bloemen uitgerijkt aan de werknemersmet mooie teksten. En ik kreeg er ook een :) De andere vrijwilligers zijn trouwens erg aardig en het isleuk om reis/vrijwilligerservaringen met elkaar te delen! Met een van de vrijwilligers (Kim, VS, 28j)ben ik uitetengeweesten ga ik hetweekendmee afspreken :)

Ikword bij alle activiteitenbetrokken en mijn taken omvatten onder anderemasseren, assisteren bij zwemtherapie, bij therapie met paarden, eten geven, pedagogische aspecten, loving and caring, liedjes zingen, schilderen enfilmkijken. Iedere dag is weer anders en ieder moment is weer uitdagend!

Kortom, het vrijwilligerswerk is geweldig om te doen, maar ook wel vermoeiend!

Liefs xx

El fin de semana!

Bij deze een update van afgelopen weekend!

Vrijdag had ik voor de laatste keer Spaanse les, wederom een leuke en leerzame les maar het voelde wel vreemd dat het alweer de laatste keer was. `s Avonds hadden we Boliviaanse kookles, dat was erg leuk, gezellig en lekker! De hele groep was er en we hebben al salsadansend met zijn allen gekookt :P Ik ben de naam van het gerecht even vergeten, maar die volgt later nog. Hoe dan ook, het was erg lekker en met een rood Boliviaans wijntje erbij kon het natuurlijk helemaal niet meer stuk :) Hier wordt trouwens erg goede wijn geproduceerd, die vooral in Spanje veel gedronken wordt. En het is trouwens echt waar dat je door de altitude sneller dronken wordt... Na 2 wijntjes voelde ik hm behoorlijk hangen, terwijl ik dus goed had gegeten xD

Vervolgens hielden we een feestje bj Florens, omdat 2 Weg uit Sucre gaan en omdat het mijn laatste dag op school was... En omdat we gewoon behoefte hadden aan een feestje natuurlijk ;) Erg gezellig! Vervolgens zijn we op zn Boliviaans met een taxi naar Mitos gegaan. Dat houdt in dat je zoveel mogelijk mensen in een auto propt XD Mitos is voor Boliviaanse begrippen een club, met DJ en leuke dans muziek! Veel gedanst, veel salsa met Paddy, Shane en Alex en vooral heel veel gelachen! Ik zou eigenlijk met Sven samen naar huis lopen (aangezien hij in het zelfde gastgezin verblijft als ik) maar toen het grootste deel van de groep wilde gaan, wilde hij nog blijven... Gelukkig was Alex zo aardig om met mij mee naar huis te lopen, zodat ik niet alleen over straat hoefde :) !

De volgende morgen, na slechts 3,5 uur slaap opgestaan omdat ik vroeg zou verhuizen naar het vrijwilligersappartement. Echter ben ik pas aan het eind van de middag verhuisd, omdat er momenteel veel gerenoveerd en geschilderd wordt, en er eerst dus schoongemaakt moest worden. `s Middags met ijsjes at the plaza (het park midden in het centrum) geluncht samen met Shane. Erg gezellig en natuurlijk voor mij als ijsliefhebber geen straf, hihi! We werden trouwens wel steeds belaagd door ofwel oude bedelaars ofwel kleine kindjes.

In het apartement leef ik veel meer back to basic, zoals ik had verwacht van Bolivia. Zonder warm water, als de kraan het uberhaupt al doet xD (hoofdpijn van de kou nadat ik mijn haren had gewassen) Het is een grote chaos omdat de andere kamers nog geschilderd worden en het stinkt naar verflucht. Dus ik zet steeds alle ramen wagenwijd open, met het gevolg dat het `s nachts ijskoud is (het vriest hier `s nachts regelmatig). Maargoed, ik heb wel een keuken, dus kan eindelijk weer koken en bakken (YEAH!) en als je door derotzooi heen kijkt is het best mooi en ruim opgezet :) Er woont momenteel alleen een Japanse vrouw, maar die zie en spreek ik amper. Er zouden zondag nieuwe vrijwilligers komen, maar dat is klaarblijkelijk niet gebeurd, dus een beetje lonely. Hoewel ik het ook heel fijn vind om ruimte en rust voor mezelf te hebben, tussen al het socializen met de andere reizigers door!

Zondag zijn we naar de Tarabuco market gegaan. In een minibusje, tussen de locals anderhalf uur dwars door de bergen en dalen van het prachtige landschap van Bolivia! Een bekende markt waar ze daadwerkelijk alles verkopen (van touw tot pannen tot ouderwetse wereld kaarten tot hoge kwaliteit alpaca kleding). Ik heb een alpaca vest en alpaca handschoenen gekocht!!!! Heerlijk warm en die ga ik echt nodig hebben op de Salar!

Naderhand heerlijk gerelaxt bij Mirador (een goed restaurant, met een geweldig uitzicht over Sucre!) en de beste toetjes ever gegeten: crepes met ijs en tropisch fruit! Bovendien kwam er een traditioneel groepje muzikanten, erg leuk en ik hou echt van Indianen muziek! De man kwam naderhand ook nog bij ons zitten en we hebben eeninteressant gesprek gehad over Bolivia, Quechas, Aymaras, hun taal, geloof en rituelen. :)

De update over het vrijwilligerswerk volgt nog!!!

Liefs xx

Plannen, Spaans en salsa!

Vanochtend ben ik naar school gegaan om het recept van typisch Nederlandse pannenkoeken op te zoeken voor Sra. Finita. Vervolgens heb ik het recept vertaald naar het Spaans (bleek nog best lastig trouwens). Daarna ben ik met Fiona op zoek gegaan naar El mercado negro (letterlijk vertaald betekent dat de zwarte markt, haha!). Ik heb een haarborstel gekoch en een A&F fleece vest, ik wilde eigenlijk een alpaca trui maar ze hadden geen mooie. En zondag gaan we toch naar Tarabuco, daar is een markt met alleen maar alpaca en traditionele kleding :D Zo´n trui ga ik echt nodig hebben op de Salar, het is daar -10! Maar dat ik een nieuw vest heb gekocht betekent natuurlijk ook dat ik iets anders weg moet gooien of geven (wrs dat laatste), want die deal had ik aanvankelijk met mezelf gemaakt. Daarna weer een heerlijke smoothie gekocht en locals gefotografeerd.

Op de terugweg zijn we langs een aantal tour operators geweest om informatie in te winnen over de verschillende plaatsen die we willen bezoeken. Jolien had me al aangeraden om naar Casa del Turismo te gaan en daar bleken ze erg vriendelijk en behulpzaam te zijn! Ik heb bijna een uur zitten praten, een planning gemaakt en vele handige tips gekregen :) Er werd me bovendien verteld dat ik de activiteiten heb beste ter plaatse kan regelen ipv alles al vanuit Sucre vast te leggen. Mocht je onderweg worden opgehouden, door bijvoorbeeld wegblokkades door protesterende locals, dan kun je veel gemakkelijker je planning aanpassen. ¨Als je een oude man met kleinkinderen en slecht te been bent, dan is het misschien verstandiger om alles in een keer te regelen. Maar als jonge Nederlandse vrouw kan dat gemakkelijk te plaatse.¨ Een gratis lesje loslaten voor mij dus! Ik wil denk ik wel mijn vlucht en salar vastleggen, want ik vind het zonde om tijd te verliezen wanneer je een dag moet wachten om dat de tours volgeboekt zijn. Ik ben nu aan het kijken wie er in dezelfde periode dezelfde dingen wil doen als ik. Dat is wel zo gezellig en veilig natuurlijk!

Na de lunch heb ik nog even mijn huiswerk gemaakt (ohh gosh it feels like i´m in high school again XD) en ´s middags weer Spaanse les. Ik had stroopwafels voor mijn buddies van school en la profesora meegenomen. Dat werd erg gewaardeerd (vooral door Paddy, haha!). Veel geoefend met de verschillende tekststructuren en natuurlijk alle werkwoordstijden. Bovendien kregen we onze taaltest van de eerste dag te zien en moesten we onze fouten verbeteren. Leuk om te zien dat je in een zeer korte tijd (4 x 4 uur les) zoveel hebt geleerd!

´s Avonds hadden we salsales van Roberto, een latino leraar van ALA. DAt was erg leuk! Salsa in Bolivia is anders dan in CR, maar zeker niet minder leuk. (zie foto´s). Ik heb er alleen een beetje moeite mee om me te laten leiden door een man, haha! (verrassend he? XD) Wederom erg veel gelachen en me goed vermaakt! Er was een nieuw meisje uit Duitsland, Nora. Waarschijnlijk gaan we volgend weekend samen western horseback riding doen :D
Naderhand zijn we weer met zijn allen gaan eten.

Hasta pronto! xx

Wat een geweldige dag!

Vanochtend na het ontbijt naar de Academia Latino Americana gegaan, om met Miriam (coordinator voluntarios) te praten over het vrijwilligerswerk in het kinderziekenhuis. Ik heb haar mijn dilemma voorgelegd: dat ik zowel vrijwilligerswerk wilde doen als reizen. Ze begreep mijn twijfels en ze zei dat ze een uitzondering voor mij willen maken, echt super fijn! Dat betekent dat ik 2 weken fulltime (zowel ´s ochtends als ´s middags) ga werken in het kinderziekenhuis en dat ik vervolgens nog ruim 2 weken de tijd heb om te reizen!!! Daar ben ik echt heel blij mee!!!!!

Vervolgens kreeg ik informatie over het project, over wat er van mij verwacht wordt en wat ik kan verwachten.Vervolgens zijn we met de bus naar het ziekenhuis gegaan. Wat zijn er veel ziekenhuizen en priveklinieken in Sucre! Locals die bij overheidsinstanties werken zijn verzekerd voor medische hulp in de algemene ziekenhuizen . Echter moeten verreweg de meeste Bolivianen de kosten zelf betalen en naar prive klinieken.Het ziekenhuis waar ik ga werken is opgedeeld in verschillende compartimenten, zoals pedriatie (kids van 0-10jaar) en adolescents (10-18).De kids hebben zowelfysieke als mentale beperkingen.Er is een school waar de kids lessen kunnen volgen afhankelijk van hun kunnen en kennis. Sommige kids gaan ´s avonds naar huis, anderen (de weeskinderen) verblijven dag en nacht in het ziekenhuis. Er is bovendien een medisch centrum waar (verrassendgenoeg!) medische hulp wordt verleend. Er is een therapiegedeelte, waar de kids fysiotherapie, ergotherapie, logopedie, psychotherapie en haptonomie krijgen. Verder zijn er 2 paarden die gebruikt worden voor de therapie met kinderen die problemen hebben aan hun benen en er is een zwembad die zowel recreatief als therapeutisch gebruikt wordt. Naast de therapie krijgen de kinderen schilderles, muziekles en gaan ze regelmatig naar het park. Hoe geweldig is dat! Ik ben echt onder de indruk hoe goed de zorg voor deze kinderen is geregeld in een land als Bolivia! Weliswaar mede dankzij vele vrijwilligersendonateurs, maar toch!

Ik werd trouwens heel hartelijk ontvangen door de directrice: alle hulp is welkom en ze zijn erg blij met vrijwilligers! Ik mocht zelf kiezen waar ikwil gaanwerken en ze zei dat ik tijdens het werk vooral zelf initiatief moet nemen, met nieuwe ideeen mag komenen moet doen wat ik leuk vind om te doen!Het wordt vast een geweldige ervaring!

The voluteersresidense blijkt trouwens in het andere huis binnen de poort van la casa de la familia Finita- Magarinos. Ideaal dus!

´s middags tijdens de Spaanse les een soort hints gedaan. Wederom erg hilarisch en een leuke manier om onze vocabulair uit te breiden. Na de les zijn we met een groepje (Jolien, Alex, Sven, Paddy, Antti, Shane, Fiona en ik) met een lerares van de ALA naar een sporthal gelopen. Pff we moesten een erg steile berg op om daar te komen. Een voordeel: we hadden het in ieder geval niet koud meer :) De lerares legde de regels van Wally uit, de Boliviaanse versie van volleybal waarbij de muren ook gebruikt mogen worden. Ik zat bij Alex, Antti en Fiona in het team. Iedereen was behoorlijk fanatiek en we hebben vooral enorm veel gelachen! Naderhand zijn we met zjin allen cervezas gaan drinken en hebben we lekker gegeten in een cafe-restaurant genaamd Amsterdam. Ben je aan de andere kant van de wereld en dan beland je in een Nederlands restaurant waar ze Nederlandse pannenkoeken serveren XD Hoe dan ook, het was wederom weer erg gezellig en we hebben veel gelachen! Hoewel ik me niet onveilig voelde ´s avonds op straat (sucre staat bekend als veiligste stad van Latijns Amerika trouwens), was ik blij dat Sven en Antti in het zelfde gastgezin verblijven als ik en dus mee naar huis liepen.

Kortom een erg geslaagde dag!

Buenas noches!

El mercado, cementerio, clase de espanol

Buenos dias! Nieuwe dag nieuwe avonturen!

Vanochtend met Fiona en Paddy naar el mercado grande geweest: voornamelijk groente, fruit en vlees! Daar heb ik mijn eerste bebida fruta gekocht :D en geprobeerd locals te fotograferen. Vervolgens via Supreme court of justice naar het Simon Bolivar park geweest. Bolivar is de grootste verzetsheld van Latijns Amerika en hij zorgde oa voor de onafhankelijkheid van Bolivia. In het park is een miniversie van de Eiffeltoren, die we hebben beklommen. Daarna wilden we naar El cementario, maar we verdwaalden en kwamen ergens in down town Sucre uit XD In straten waar nooit toeristen komen en het een zooitje is. Maargoed uiteindelijk kwamen we alsnog bij el cementerio. Erg indrukwekkend, de rust midden in een grote stad. En de enorme mausoleums! We zijn via Fiona´s homestay naar de grote supermarkt geweest, waar ze daadwerkelijk alles verkopen behalve een haarborstel... Die ik natuurlijk net nodig had XD

Lekker geluncht, veel in het Spaans gepraat met Sra&Sr en met Sven. Sven heeft trouwens een soorrt gitaar gekocht en aangezien zijn kamer mas o menos boven de mijne is, kan ik mooi meegenieten :) Finita heeft me trouwens gevraagd om een typisch Nederlands recept... Hmm... wat is typisch Nederlands, waarvoor ze de ingredienten hier hebben?

Vervolgens voor de tweede keer Spaanse les. Wederom die hard grammatica geleerd. Alle onregelmatige werkwoorden in alle tijden... Dat blijken er toch best veel te zijn! Vervolgens per werkwoord vragen verzinnen en stellen aan elkaar. Dat is echt goed voor je uitspraak, denksnelheid en zinsformulatie. Daarna gingen we het spel ¨Shaman¨ doen. Dat houdt in dat de een een kaartje krijgt met een foto en daarom heen een verhaal moet verzinnen over de toekomst van de ander. Bij deze mijn toekomst voorspelling door Shane: Morgen ga ik een romantisch diner hebben, over 9 maanden krijg ik een baby en daarna ga ik trouwen en verhuis ik naar Ieland... Hmm ik vraag me af of dit werkelijkheid gaat worden XD (creo que no!) Haha!

Hihi ´s avonds was de stroom uitgevallen en Leo (het dienstmeisje) kon niet bij de stoppenkast, dus gelukkig voor haar was er een Nederlands meiske die wel wilde helpen (ik dus). Ik begrijp trouwens niet waarom ze een stoppenkast zo hoog plaatsen dat je kleine Bolivianen er niet bij kunnen, maargoed dat zal wel aan mij liggen :P

Abrazo grande!

Academia Latino Americana

Vanochtend de taaltest: wat een drama! Mijn positieve houding ten aanzien van mijn Spaans kennis is volkomen weggevaagd. Blijkbaar zijn ze op de ALA erg gefocust op grammatica, want ik kreeg 6 pagina`s aan grammatica oefeningen en slechts 5 minuten een mondelinge test. (terwijl voor mij juist dat laatste het belangrijkste is, maargoed). Fiona (sco) en Laurie (VS) dachten er precies zo over. We zijn allen voor de middaglessen ingedeeld maar ik zit niet bij hen in de klas. Ik zit samen met Shane, een aardige Ierlander in de klas bij profesora Aleida. We hebben ons wel samen ingeschreven voor de sport, salsa en kooklessen dus ik kom hen zeker nog regelmatig tegen.

Toen ik met hen aan de praat raakte kwam ik er al gauw achter dat ik door het vrijwilligerswerk weinig tijd ga hebben om ook nog veel van het land te zien :( Alles ligt namelijk ver uit elkaar en met de enorme Andesbergen kost het veel tijd om afstand af te leggen. Pff ik wist dat het lastig zou zijn om te reizen in Bolivia, maar zo moeilijk. Ik bedoel ik hou wel van een uitdaging maar dit gaat toch wel heel ver XD Ik wil bijvoorbeeld per se Salar Uyuni, Potosi, Lake Titicaca en Rurrenbaque bezoeken. Dit zijn namelijk dingen die ik nog niet eerder in andere landen heb gezien, en dat was voornamelijk de reden waarom ik naar Bolivia wilde. Hmm... Moeilijk. Laurie adviseerde me om korter vrijwilligerswerk te doen. Zoals ze al zei ``I`m in charge, I`m only in Bolivia once so I better enjoy it!``. Woensdag ga ik met de Senora van het vrijwilligerswerk praten dus dan zal ik overleggen wat er mogelijk is.

De Spaanse les: wat een geweldige les was dat zeg! Eerst flink grammatica opgekrikt. Profesora Aleida is erg aardig, precies en zorgt voor een interactieve les. En er wordt bovenal veel gelachen. Na de pauze was het tijd voor Bolivaanse spelletjes XD Zoals serpiente: een soort ganzenbord, maar dan met in ieder vakje een opdracht in het Spaans natuurlijk. Ik faalde enorm, want ik kwam steeds op de vakjes waarbij je achteruit moest ipv vooruit. Maargoed, Aleida, Shane en ik hebben veel gelachen :) Vervolgens kregen we een verhaal te horen over een Latijns Amerikaanse muzikantenfamilie en daarna gingen we naar de muziek luisteren. (met een cassetterecorder, hoe hip is dat!). Na een stuk te hebben vertaald (na heel vaak luisteren, fijn zo`n vaag accent en een krakende cassetterecorder :p), kwam Aleida op het briljante idee om te gaan karaoken XD Dus moesten Shane en ik het liedje gaan zingen... Jullie begrijpen wel dat dat een enorm succes was he!

`s Avonds braaf mi tarea gemaakt en lekker op tijd gaan slapen. Wat is het trouwens fijn om een lieve, zorgzame mamita te hebben! Ze kwam me extra dekens en thee brengen op mijn kamer, omdat het zo koud was :)

Ik wil nog graag el mercado y el cementario bezoeken en Patty (Australier) en Fiona waren gelijk enthousiast. Dus we hebben voor morgen afgesproken om daar samen heen te gaan.

Hasta manana!