La familia grande!
Bij deze de rest van de beloofde update!
Gisteravond kennisgemaakt met de Boliviaanse eetgewoontes! Aangezien ik twee maaltijden per dag zou krijgen bij mijn gastgezin ging ik er vanuit dat ik ´s avonds thuis zou eten. Ik wilde nog even naar buiten dus ik vroeg aan het dienstmeisje hoelaat ik terug moest zijn por la cena. Ze keek me al een beetje verward aan, maar zei dat ik rond 5 uur terug moest zijn. Dat leek me al vroeg, maargoed.Dus ik kom braaf om 5 uur thuis, niemand thuis. Om 7uur nog steeds niet. Ik ging maar eens in de lonely planet lezen over de eetgewoontes in Bolivia. En wat bleek? Bolivianen eten eigenlijk `s avonds nooit... `s ochtends gewoon ontbijt en `s middags driegangen en `s avonds een kopje thee met iets lekkers. Bien venidos a Bolivia! Haha :) Dit soort dingen ontdek je dus echt alleen wanneer je bij een gastgezin verblijft en volledig met hun meedraaid, me gusta!
En jawel hoor mijn plannen voor vandaag zijn alweer veranderd! Otra vez: Bien Venidos a Bolivia, where time is relative en niets gaat zoals gepland :) De familie gaat namelijk naar hun buitenhuis in de bergen voor een familieBBQ en ik mag mee!!! Ik hielp Sr. Freddie met het inladen van de auto: enorme stukken entrcote, brandhout, casave, papas, en natuurlijk vers fruit. Ondertussen speelden in de hal 3 schattige meisje, die later de achternichtjes van Finita bleken te zijn. Ik zat achterin de auto met de meisjes en dat was erg gezellig. We praatten volop en zij probeerden mij een Boliviaans liedje te leren.Terwijl ik bij de volwassen familieleden niet goed wist waar ik over kon praten, ging het met de kids een stuk gemakkelijker! Kinderen hebben echt iets puurs en ontwapenends. We reden Sucre uit, het binnenland in. Dwars door de bergen en weg van de toeristische routes. De sfeer voelde meteen heel anders en op straat liepen slechts authentiek geklede locals. Erg mooi om te zien.
Het buitenhuis is enorm! Met een grote patio en een tuin met fruitbomen en een zwembad! Ik bood aan om te helpen en werd gelijk aan het werk gezet in de keuken, samen met de andere vrouwen van de familie. Wat een warme, hechte en grote familie is dit! De sfeer is erg goed en deze wordt nog beter wanneer allerlei sterke alcoholische dranken worden gemixt met vers geperste jugo de fruta. Muziek wordt aangezet en de BBQ wordt aangestoken. Ondertussen maken we verscheidene Boliviaanse specialiteiten. Zoals een pikante salsa, een soort zoete aardappel waarvan ik de naam ben vergeten, casave, chocolade bonbons van cacao, havermout, boter en kokos en een soort crèmebrulee. Het mag duidelijk zijn dat lekkereten en drinken van groot belang is in Bolivia! En dat Bolivianen gespecialiseerd zijn in het verzinnen van redenen op soortgelijke feesten te organiseren :P
Na meer dan genoeg te hebben gegeten word ik door de kinderen meegenomen om fruit te gaan plukken, proeven en verzamelen. Bovendien word ik natuurlijk betrokken bij allerlei spelletjes zoals verstoppertje, dino y color-color. Echt leuk om onbezorgd met die ninos te spelen. En dat wordt zowel door de kids als door hun ouders gewaardeerd ;) Ik ben zelfs al uitgenodigd om bij de ouders van Camilla te komen logeren als ik weer in La Paz ben. Heel hartelijk en lief van ze! Kinderen zijn trouwens los mejores maestros por aprender espanol :) Dus dat gaat ook tijdens het vrijwilligerswerk helemaal goed komen!
`s Avonds terug en la casa heb ik samen met Sven, een aardige zwitserse student die hier al 6 weken is en nog 5 weken blijft! (JALOERS), cocathee gedronken en gezellig gepraat over onze
reiservaringen. Conclusie: Sucre is een aangenaam stadje, Academia Latino Americana is goed en in je eentje reizen is NIET eenzaam! :D Bijna iedereen doet dat in Latijns Amerika en je ontmoet
zoveel interessante mensen met dezelfde mindset :) Morgen gaan we samen naar de school en waarschijnlijk gaan we samen salsa les volgen!
Kortom een erg geslaagde dag en ik geniet enorm van het loslaten, in een gastgezin verblijven en nieuwe mensen leren kennen.
Abrazo y beso!
Estoy en Sucre!
Bij deze een update van mijn reis naar Sucre
14-7-2012
Heerlijk geslapen, ondanks hartkloppingen (wrs door de ijle lucht). Vanochtend heb ik weer mijn spullen ingepakt, uitgebreid ontbeten en uitgecheckt. Een andere taxichauffeur dan gepland bracht me
naar het vliegveld. Deze was helaas niet erg spraakzaam maar ik was allang blij dat hij me veilig door het chaotische verkeer in La Paz naar het vliegveld bracht. (zeker na alle horrorverhalen over
taxidrivers in La Paz, die je naar een eng steegje rijden om je te beroven). Het vliegveld is redelijk primitief: bagage wordt met de hand ingecheckt en afgevoerd, ipv met een lopende band.
Maargoed, ik maar in Sucre kom MET backpack! In de rij bij de gate (lees: balie met deur naar buiten) vroeg een man me of ik uit Duitsland kwam, hij heeft daar namelijk een aantal jaar gewoond en
woont nu weer in Bolivia. We hebben de hele vlucht gepraat over Bolivia, Nederland, Spaans leren, vrijwilligerswerk en Sucre. Erg gezellig.
Ondertussen genoot ik van het overweldigende landschap van Bolivia. Het wordt wel eens vergeleken met dat in Lord of the Rings, haha! Bergen, dalen, droogstaande rivieren (het is hier nu winter en dus droge tijd). Steensoorten varierend van grijs tot rood, met en zonder begroeing. Zandvlaktes (woestijnachtig) en helder blauwe en groene meren. Kortom, wat een wijdse ongerepte natuur! En het is echt onwerkelijk dat daartussen enkele huizen staan, volledig afgesloten van de bewoonde wereld. Volledige zelfvoorziening, doordat ze alles zelf kweken (oa aardappels, pepers, casave, tomaten, appels, pinas, avocados, perziken). En door het houden van kippen en lamas hebben ze vlees en eieren. Voor de rest staat het offeren van drank en eten aan pachamama hoog in het vaandel. Opdat zij in het droge seizoen zorgt voor voldoende water en in het natte seizoen voorkomt dat de modderstromen de volledige oogst verwoesten. Ze leven hier echt met de natuur ipv van de natuur. Bolivia heeft een enorme diversiteit aan vegetatie, klimaat en dieren. Van besneeuwde bergtoppen, vulkanen, geisers, tot woestijn tot amazone/ tropisch regenwoud. Hierdoor kunnen de 10 miljoen Bolivianen dmv ruilhandel en solidariteit zichzelf prima onderhouden in een land dat 5x zo groot is als Nederland. Ik kan het niet goed uitleggen maar de indigos stralen een bepaalde rust uit, waar ik veel bewondering voor heb. Ze lijken echt in balans met zichzelf en met de natuur. :)
Met een uur vertraging (time is relative in Bolivia) kwam ik aan in Sucre. Hier werd ik warm ontvangen door Sra. Finita en Sr. Freddie. Onderweg viel me gelijk op dat Sucre veel gemoedelijker overkomt dan La Paz.: meer ruimte, minder mensen, het is schoner en rustiger. Het huis is een riante villa (weliswaar achter een groot hek) met dienstmeisjes die schoonmaken en koken. Pff en ik dacht dat ik in de middle of nowhere terecht zou komen XD Na te hebben gedoucht, gingen we almorzar. Typisch Boliviaanse aardappelsoep (lekker!), spicy pasta met een enorm stuk entrecote en als postre tropisch fruit. Tijdens het eten praatten we over hun familie, werk en over mijn eerste indrukken van Bolivia. Ze hebben 3 kinderen die allen ook in Sucre wonen met hunkinderen. Een andere student kwam even langs, ze gaf me gelijk een handige plattegrond van Sucre (de officiele hoofdstad). Daarna ben ik even buiten de buurt gaan verkennen, heb ik geld gepind en even internet gebruikt om te laten weten dat ik goed in Sucre ben aangekomen. Om 18:00 gaat trouwens de zon al onder en koelt het behoorlijk af. Ik ben lekker op tijd gaan slapen want ik had alweer nieuwe plannen voor de volgende dag!
Dit was het even voor nu, want mijn Spaanse les begint zo. De rest van de update volgt binnenkort!
Abrazo grande!
Bien Venidos en Bolivia!
8 juli, een gezellig afscheidsfeestje voor vrienden. Het was erg leuk dat zowel mijn vriendinnen uit Nijmegen als uit Eindhoven én Margo [mijn reisvriendinnetje van CR] er waren! Daarna heb ik die
hard mijn backpack ingepakt,de laatste voorbereidingen getroffenen heb ik alle gegevens nogmaals gecontroleerd. Donderdag 12 juli 2012 was het eindelijk zover!
Mijn ouders en mijn broer brachten me naar het vliegveld in Brussel. Nadat ik mijn backpack had ingecheckt gingen we nog even samen pizza eten, nog even met z'n vieren op de foto en toen namen we
afscheid. Best een vreemd gevoel hoor, als je zo door de security loopt. En daar zat ik toen, in mijn eentje bij de gate te wachten tot mijn nieuwe avontuur kon beginnen! Vanuit Brussel vloog ik
naar Madrid, waar ik overstapte richting Lima, van waar ik naar La Paz, Bolivia zou vliegen.
Na in totaal meer dan 24 uur te hebben gereisd, waarvan 17 uur gevlogen, kwam ik ZONDER jetlag in La Paz aan. Met een nieuwe stempel in mijn paspoort [yeah!] liep ik richting de uitgang. En dan ben
je ineens in een totaal andere wereld. Bij de uitgangwerd ik vrolijk ontvangeneen groepje Latijns Amerikaanse muzikanten. En devriendelijke taxichauffeur van het hotel stond al metbordje met mijn
naam erop te wachten. Onderweg genoot ik van het prachtige uitzicht op La Paz, de indrukwekkende hoofdstad van Bolivia.Deze stad ligt opongeveer 3600 meter hoogte, op&tussen&tegenruige
bergkammen. De temperatuur is erg aangenaam, helemaal niet zo koud als ik had verwacht. Het is hier per slot van rekening wel winter en door de hoogte vriest het 's nachts dikwijls. Maar overdag is
het prima weer. Zeker in de zonhoef je echt geen vest aan, laat staan een jas. De locals dragen echter dikke poncho's van alpaca wol en omslagdoeken ik de prachtigste kleuren, met
natuurlijkbolhoedjes op hun excentrieke hoofden!
Onderweg heb ik veel metde chauffeur gepraat[in het Spaans!] over La Paz en de Boliviaanse cultuur&natuur. Het Spaans sprekenvalt me alles mee, ikkan het nog best goed, al zeg ik het zelf haha!
Doordat ik zelf in hetSpaans begin [ookal kunnen ze in het hotel en op het vliegveld wel enigzins Engels] kan ik gelijk weer even oefenen! Ik merk dat dat erg gewaardeerd wordt door de
locals
Wat een chique hotel!!! Mijn 'suite' is zijn naam echt dubbel en dwars waard = het is super groot en heel netjes afgewerkt[ook voor Nederlandse begrippen]. Ik heb een eigen keuken, woonkamer, badkamer [met ligbad], een inloopkast! en een slaapkamer met 2 tweepersoonsbedden voor mij alleen. Wat een luxe. Ik geniet er nog maar van want ik ga er eigenlijk wel vanuit dat mijn volgende slaapplaatsen een stuk primitiever zullen zijn! Haha maar dat vind ik ook niet erg, anders had ik ook nooit voor een dergelijke reis gekozen
Mijn telefoon heeft sinds Lima geen bereik meer dus ik had mijn ouders even in het hotel gebeld om te laten weten dat ik veilig ben aangekomen. Morgen vlieg ik door naar Sucre en dan ga ik daar gelijk even een lokaal simkaartje kopen.
Wat betreft hoogteziekte valt het me 100% mee, terwijl ze eigenlijk aanraden om vanaf 2000m maximaal 300m per dag te stijgen. Zodat je goed kunt acclimatiseren. Dit meiske steeg vanaf 0 metergewoon in een keer, via 1000m in Lima, naar 3600m zonder hoogteziek te worden! Maar ik moet wel bekennen dat ik het wel merk hoor. Ik dacht na zo'n lange tijd in het vliegtuig te hebben gezeten is traplopen wel fijn. Nou mijn hotelkamer is op de 7e verdieping en dat ging dus niet zonder slag of stoot! Man o man, ik was helemaal buiten adem haha. En zo slecht is mijn conditie nou ook weer niet, haha!
Ik heb heerlijk [warm!] gedoucht, daar heb ik ook nog maar even flink van genoten, hihi! Ik kan me vaag nog iets herinneren van vorig jaar 5 weken zonder warm water...
Ik voel me eigenlijk vanaf het begin al op mijn gemak hier, ondanks de vele waarschuwingen voor berovingen in La Paz heb ik geen onveilig gevoel. En wat een bijzondere en vooralmooie mensen!! Ik zou wel uren op een bankje kunnen zitten om naar de Quecha's, Aymara's en Indigo's te kijken! Helaas willen de meesten niet dat er foto's van ze worden gemaakt, omdat ze ofwel geloven dat de camera hun ziel wegneemt of omdat ze het idee hebben dat wij 'gringo's' alleen foto's van de armoede maken, en zij ook hun trots hebben. Dus ik kan jullie nog even niet laten meegenieten. Maar gelukkig heb ik nog genoeg tijd hier om mooie indianen te spotten en te fotograferen!
Heel veel liefs vanuit het wilde westen, waarvandaag de dag nog steedscowboys en indianen leven!
Mujer busca indio!
Lieve familie en vrienden!
Ik moet jullie iets bekennen vrees ik... Eerlijk gezegd denk ik dat ik verslaafd ben
Om een lang verhaal kort te maken (lange reisverhalen zal ik, mezelf kennende, nog genoeg schrijven) ik wilde weer op reis! En ik wilde weer naar Latijns/midden Amerika om Spaans te leren, in gastgezinnen te verblijven en vrijwilligerswerk te doen. Dat is naar mijn mening de ideale manier om een land écht te ontdekken! Bovendien wilde ik naar een land dat nog puur is, dat nog niet ontdekt is door massatoerisme en waar kan dat beter dan in Bolivia?
Een land waar vroeger de Inca's leefden en waar vandaag de dag nog steeds indianen wonen. Een land van uitersten. Het hoge Andesgebergte en het tropisch Amazoneregenwoud. De rijkelijke flora en fauna, maar tegelijkertijd ook het armste land in Zuid Amerika. En natuurlijk de grootste zoutvlakte en het hoogst bevaarbare meer ter wereld. Het enige wat dit land niet heeft is een strand. Voor de rest belooft de Lonely Planet dat Bolivia alles heeft waar je slechts van kunt dromen, én nog veel meer!
Dus ik besloot om naar Bolivia te gaan, op zoek naar indianen! En toen alle voorbereidingen treffen... Onder andere de Spaanse lessen, het gastgezin en het vrijwilligerswerk regelen. Een vliegticket boeken bleek lastiger dan verwacht (er gaan namelijk niet veel vluchten naar Bolivia). Dat is dan weer de keerzijde van geen massatoerisme
Ik verheug me zo erg op deze reis! Ik ben echt al dagen aan het aftellen, haha
Liefs en mijn volgende berichtje zal vanuit Bolivia zijn!!
Abrazo y beso!
