Woensdagochtend. Prima geslapen! Op mijn gemakje (natuurlijk!) als eerste opgestaan en in de opkomende zon zitten schrijven en lezen. Ik was aanvankelijk helemaal niet van plan om naar Chili en Peru te gaan, dus heb me daarvoor ook niet ingelezen en dat wilde ik dus inhalen!

Lekker ontbijt gemaakt in ons keukentje. Daarna weer even internet gebruikt (dat is verrassend snelhier, zeker voor Latijns Amerikaanse standaarden!). En wederom lekker op een terrasje een ijsje gegeten :) What a good life!

´s Middags naar The Cactus Ranch gegaan om te gaan paardrijden.Het meisje datons naar de paarden bracht was natuurlijk voor Boliviaanse standaarden op tijd :P De ranch is prachtig!!!! Volledig gemaakt van hout en een echte cowboy als eigenaar, die een heuse passie heeft voor depaarden! We kregen lederen kappen om onze kuiten/schoenen en een capop. De cowboy hielp ons met opstijgen en toen vertrokken we richting de oase.

Midden in de droogste woestijn ter wereld, tussen de besneeuwde bergkammen en de vulkanen,bevindt zich een oase, vlakbij San Pedro de Atacama. Onderweg stopten we regelmatig om de interessanteverhalen van de charismatische cowboy te horen en te genieten van het prachtige uitzicht. Wat een prachtig gezicht, het opstuivende rode zand, de cowboy en het overweldigende landschap!

Mijn paard wilde steeds sneller, maar aangezien Alex minder rij-ervaring heeft, moest hij in het midden blijven rijden. Het koste behoorlijk wat moeite om mijn paard rustig te houden, en eerlijk gezegd begreep ik wel dat hij wilde galloperen, een betere locatie ter wereld bestaat niet! Een voordeel van stapvoets paardrijden was, dat ik uitgebreid de mogelijkheid had om foto´s te maken :)

Mam, ik ben trouwens erg blij met je zonnebril: tegen al het opstuivende zand en de felle zon!

Het rode zand wordt veel gebruikt om huizen te bouwen, omdat het goedkoop en overal beschikbaar is. Echter is het niet bepaald solide en verzakken de muren al na enkele jaren. Maar gezien de Latijns Amerikaanse ¨hier&nu¨ mentaliteit is dat geen probleem XD

We reden de oase uit en doorkruisten Rio San Pedro. Geweldig gezicht!!!! Toen kwamen we in de woestijn van roodzand en een prachtige Canyon. Meer Wilde Westen-achtig bestaat niet! Daar gallopeerden we (eindelijk!) door het losse zand. Wat een geweldig mindful gevoel!! Yiiiiihaaaaa!:D Vervolgens keken we vanaf de top van de Canyon uit over de enorme woestijnvallei: WOW! Onbeschrijfelijk en overweldigend mooi. We reden in draf terug naar de rivier en reden de oase in. Wat een geweldige ervaring!

Beurs en uitgedroogd, maar zeer voldaan liepen we terug naar ons hostel in San Pedro de Atacama. ´s Avonds heerlijk samen gekookt, na de hoogstnoodzakelijke douche en hebben we afscheid genomen van Bjanne en Laura. Daarnazijn we op tijd gaan slapen. Ik weet niet hoe het komt maar ik slaap hier zo heerlijk, haha!

Donderdag. Vanochtend wederom in de opkomende zon zitten schrijven en ontbeten. Hihi Alex zijn kaasverslaving is bijna net zo erg als de mijne met ijs XD Anyway vanochtend weer heerlijk tranquilo: foto´s geupload (dan heb ik altijd een backup) en Alex Zwitserse vriend Leon gemaild. Hij heeft een hostel in Cuzco waar we zullen verblijven en hij regelt de Machu Picchu hike voor ons. Ideaal dus! :)

Daarna weer op het terrasje ijs gegeten en zijn we naar de markt geweest. ´s middags hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we naar Valle de la Luna gefietst. Bizar om dwars door een woestijn te mountainbiken! Pff dat bleek erg zwaar, heuvel op, slecht wegdek en de altitude natuurlijk. Maar we hielden vol en het prachtige, wederom bijzondere landschap (maanlandschap, vandaar de naam) was het zeker waard! Geweldig :) En het voelde goed om weer eens flink te bewegen!

Uitgedroogd&bezweet kwamen we terug in San Pedro de Atacama. Flink bijgedronken, gedoucht, gegeten en onze spullen ingepakt. We zouden namelijk met de nachtbus naar Arica (de Chileense kust, vlakbij de grens met Peru) reizen.

Wat een heerlijke en ontspannen tijd in het wilde westen dorpje! De noord-Chilenen lijken op het eerste gezicht een stuk opener en hartelijker dan de Bolivianen. Hun huid is iets roder en hun Spaanse accent is een stuk moeilijker te verstaan! (sneller, minder articulatie en ze spreken de laatste letters van de woorden niet uit). Kortom een goede ervaring met Chili!!!