Bij deze weer een update over mijn leventje hier.

Maandag 19 mei
Vanochtend zijn we naar het weeshuis gegaan. Eerst hebben we een tijdje met de "moeder" Liza gepraat, dat was heel interessant. De kinderen komen van verschillende tribes uit arme gebieden in de bergen (zoals ik al eerder schreef). Daar komt ernstige ondervoeding, verwaarlozing en seksueel misbruik (incest veelvuldig voor. Helaas. De gemiddelde levensverwachting daar is ook een stuk lager dan in de rest van het land, namelijk 35 jaar. Heel bijzonder om te horen hoe Liza het weeshuis in opdracht van dr. Robillo en 2 Nederlanders heeft opgericht en het met onvoorwaardelijke liefde voor de kids runt.
In tegenstelling tot de meeste weeshuizen in de Filipijnen is adoptie hier niet mogelijk en zijn er weinig regels. Ze wil dat het geen instituut is maar een thuis voor de kinderen. Mooi. Zo komt het ook over! De kinderen helpen met de dagelijkse huishoudelijke taken, zorgen voor de jongere/nieuwere kinderen en hebben veel lol onderling. Naast de psychosociale begeleiding die ze krijgen. Daarbij krijgen ze de mogelijkheid om naar school te gaan en ontwikkelen ze hun talenten. Ze geven door het hele land optredens met indigo dans, muziek en traditionele kleding.
Over school gesproken, de Filipijnse overheid heeft een nieuwe wet aangenomen tegen kinderarbeid. Hierdoor worden de kinderen eigenlijk ook vrijgesteld van huishoudelijke taken. Liza heeft om die reden een tijd lang huishoudelijke medewerkers aangenomen, maar dat beviel zowel de kinderen als de medewerkers niet. Bij de Brigada Eskwela (de voorbereiding van het nieuwe schooljaar) knapten voorheen de kinderen de school op, maar nu is die taak (vanwege die nieuwe wet) doorgeschoven naar de ouders. Aangezien deze (wees)kinderen geen ouders hebben die dat voor ze kunnen doen, zijn zij hiervan vrijgesteld. De kinderen worden trouwens wel behoorlijk gediscrimineerd vanwege hun afkomst, door de andere kinderen op school. Natives uit de bergen staan onderaan de sociale ladder...

's Ochtends doorbraken we de verlegen houding van de kinderen door kennis te maken middels krantenmeppertje. Dat was super leuk en omdat we de kinderen ook al bij het afscheidsfeestje van de anderen hadden ontmoet, was het ijs gauw gebroken. Daarna deden we "10 tellen in de rimboe"/"Ten countings in the jungle" dat vonden ze prachtig. De teller werd afgemept en ik verstopte me achter een laken aan de waslijn haha! Heel veel gelachen! :) We hebben ook nog buskruid, annamaria koekoek, verfjacht en stoelenrace gedaan. Allemaal super leuk en de kids deden heel enthousiast mee!

's Middags heb ik aan de oudere meiden (12 tot 17 jaar) seksuele voorlichting gegeven. Dat was bijzonder. Liza had dat aan ons gevraagd aangezien de kinderen dat nog nooit hebben gehad en wel de leeftijd bereiken waarin dat soort vragen naar boven komen. We hebben het gehad over verliefdheid, relaties, uithuwelijking, SOA's, zwangerschap, hygiene en onzekerheid. Dat was heel goed om te doen. Ook bijzondere verhalen van de meiden gehoord!
Verder 's middags ook nog met de kids geknutseld, ze zijn super creatief en nog meer spellen gedaan. Voor ik het wist was het 17:00 en tijd om naar huis te gaan, na een super leuke, nuttige dag!

Dinsdag 20 mei
Vanochtend zijn we met de kinderen van het weeshuis naar hun basis- en middelbare school gegaan. Om te zien hoe het er daar aan toe gaat, en de kids moesten zich aanmelden voor de Brigada Eskwela. De scholen starten in juni (het is nu zomervakantie hier).

Tijdens de lunchpauze hebben we inkopen gedaan voor de medical mission op Samal, morgen. We gaan 200 schriften, pennen, potloden, krijt, sportequipment en nog veel meer doneren, na de medical checkups. Ik heb op de locale markt in Calinan leuk staan onderhandelijk over de slippers die we gaan doneren. Robillo blijkt trouwens toch niet mee te kunnen, echt balen. Maargoed ik wil perse die medical mission gaan doen, want we hebben het aan Karen (lerares vd school) en Jenny (eigenaresse van sunset beach resort) beloofd. En daarnaast kunnen wij met ons zessen best veel zelf!

's Middags hebben we met de kids van het weeshuis mango float gemaakt, een soort ijstaart. Heel mooi om te zien hoe goed de kinderen hier kunnen samen werken; de ene knipte de pakjes cream open, de andere roerde het beslag en weer anderen waren de mango aan het snijden. Leuk! En lekker, zouden we 's avonds proeven!
's Avonds hadden wij ons afscheidsfeestje alweer van het weeshuis. Hoewel het heel anders was dan de rehab heb ik twee heel leuke dagen gehad! We begonnen met reuzebellenblaas. We hadden plastic touw en zeepsop gekocht. Super leuk om te zien hoeveel lol die kids met zoiets simpels kunnen hebben!! Het eindigde natuurlijk in een grote kliederboel, haha! Heel veel gelachen en geweldige foto's gemaakt (zie facebook)! Zelfs tijdens het opruimen maakten de kids plezier door een watergevecht te houden. Heerlijk. Daarna zongen de kinderen mooie afscheidsliedjes voor ons. En bedankte Liza ons door te zeggen dat, ondanks de korte tijd dat wij er zijn geweest, we toch inspirerend voor de kinderen zijn. Heel lief.
Daarna was het (eindelijk haha) tijd om de mango float aan te snijden. Nou die was goed gelukt hoor!! Fijn dat de kids, ondanks hun heftige verleden, ook onbezorgd lol kunnen maken. Bijzonderom daaraan bij te hebben kunnen dragen. Salamat!

Woensdag 21 mei
Vandaag was de dag! We gingen naar Samal voor de medical mission. 's Ochtends was er nog wat gedoe om de medische meetinstrumenten, maar ook dat kwam uiteindelijk goed. Eenmaal op Samal kwam Karen ons ophalen. Op de school werde we eerst welkom geheten door alle teachers, de schoolnurse en het schoolhoofd. We kregen ook nog een locale lunch voordat we echt begonnen.
De vele ouders en kinderen hadden schijnbaar al vanaf 's ochtendsvroeg verwachtingsvol op ons gewacht. Na een korte bespreking over ons plan van aanpak, konden we echt beginnen met de medical checkups van de ruim 200 kids! Vooral ondervoeding en hartproblemen, wondjes en Dengue waren aan de orde. Het was leuk om te doen, maar ook erg vermoeiden. Ondanks dat het rommelig werd toen het begon te regenen en we moesten verplaatsen, is het toch gelukt om alle kindjes en ouders te checken. Ik baalde er wel van dat Robillo er niet bij was om uitgebreid medicatie voor te schrijven... Maargoed, wij hebben wel een inventarisatie gemaakt voor wat er nodig gaat zijn voor een grotere missie voor de commune.
Daarna hebben we de schoolsupplies overhandigd. Het was wel indrukwekkend om te zien hoe gretig iedereen was. Ze doken allemaal op ons af om zoveel mogelijk spullen te bemachtigen... Dan merk je wel hoe arm de mensen hier zijn...
Vervolgens kregen we een show van de verschillende groepen en van de moeders. Leuk! Als afsluiter werden wij officieel bedankt door de schoolprincipal en kregen we allemaal een persoonlijk certificate of appreciation. Heel mooi en bijzonder!
Ik ben heel blij dat we ondanks de hindernissen deze medical mission hebben doorgezet! En we hebben het toch maar mooi geflikt met zn zessen :) !

's Avonds aten we weer bij het restaurant Venus, op Sunset. Daar ontmoetten we Jenny en George weer, na 7 weken. Dat voelde echt vertrouwd. Wat een bijzondere mensen zijn dat toch! Ze wilden trouwens ons onderdak en avondeten vergoeden; you help our community so we are grateful for that. <3 Echte Filipijnse hartelijkheid!

Donderdag 22 mei
Vanochtend na het ontbijt onze spullen gepakt en ons klaar gemaakt om naar Talicud Island te gaan. Het vervoer naar Caputian, van waar we de boot zouden pakken, zorgde nog voor een avontuur! Ik zat met Terra en Maartje in een tricycle, die de steile heuvels niet aan bleek te kunnen. We hebben meerdere keren van positie gewisseld om het gewicht te verdelen, we hebben gelopen, de tricylce de berg op geduwd etc. Maar het mocht niet baten :( De motor was oververhit... Stonden we daar in the middle of nowhere, zonder telefoon en zonder vervoer. De tricycle driver voelde zich ontzettend schuldig en probeerde voor ons vervoer per motor te regelen, maar we hadden veel te veel spullen bij ons... Toen kwam er ineens een dikke SUV aangereden. Dat was onze redding dacht ik, dus ik rende daar als een malle naar toe haha! De chauffeur stopte, bleek ook naar Caputian te moeten en daarbij Robillo te kennen! Onderweg vertelde de beste man honderduit over zijn gezin, werk en reis naar Europa. En we werden netjes en veilig bij de haven afgezet. Thank you Buddha :)
Daar namen we de boot naar Isla Reta, op Talicud. Mooi strand, azuur blauw helder en fris water en hutjes van bamboe, zonder elektriciteit, met balkon. Prima om daar de komende nachten te vertoeven! Fijn om even helemaal niets te hoeven. Lekker op het strand gerelaxt met leuke live music! 's Avonds bleek het eten, dat na 2 uur (zonder te overdrijven!) kwam, tegen te vallen. Meet botten en pezen dan kippenvlees.. Dus maar een noodle soepje besteld. De meiden schrokken nog van een hagedis. Fatiha sprong bij Maartje op schoot en Rafke gilde behoorlijk! WAt tot hilariteit bij de andere en bij de locals leidde hahaha!
Ook ontmoetten we de Tacum City band, die smiddags voor de leuke live muziek hadden gezorgd. Heel hartelijke mensen en ze nodigden ons uit om morgen met hen te lunchen. Leuk!

Vrijdag 23 mei
Na verbazingwekkend goed te hebben geslapen op de houten latjes ben ik om half 5 opgestaan en heb ik hardgelopen op het strand! Hoewel de locals me nogal vreemd aankeken, vond ik het heerlijk! Het was wel zwaar hoor, zeker toen de zon opkwam. Ik merk wel dat mijn conditie hier gecrasht is. Anyway, naderhand lekker met Lize gezwommen, in de zon gelegen en zitten lezen op het strand! Ook nog even een fotoshoot gehad, al die locals willen steeds zo vaak moglijk met ons op de foto. Tot vervelens aan toe. Ik ben blij dat ik geen beroemdheid ben hahaha! (ookal had ik dan wel aan expeditie robinson mee kunnen doen =P)
's Middags geluncht met de Tacum City band. Super leuk dat ze ons hadden uitgenodigd! Ze willen ook (gratis!) op ons afscheidsfeestje komen spelen, super tof! Dan moeten we ons feest wel grootser aanpakken, maar dat is geen probleem :D.
Daarna ben ik met Maartje een heel stuk gaan zwemmen en lopen naar het achterste strand. Heerlijk over het strand gestruind, schelpen gezocht en lekker zitten kletsen. Het leven is zo slecht nog niet, haha! :)

's Avonds op ons balkon avondgegeten en een zelfgemaakt vragenspel gedaan, ten aanzien van onze ervaringen deze reis. We leren elkaar wel goed kennen hier! :)

Zaterdag 24 mei
Vanochtend na de sunrise weer gaan zwemmen. Verder de ochtend aan het strand doorgebracht, nouja ik heb meer in het water gelegen dan op het strand gezeten haha! Rond de middag pakten we de boot terug naar Caputian om vervolgens de bus naar Sunset te pakken. De tricylces vertrouwden we niet meer hahaha! 's Avonds was er een gaaf feest op Sunset dus eerst nog maar eens een siesta gehouden. Het was een neon foam party! Eerst was er een a la victorias secret modeshow. Waarna het feest echt begon! Veel gelachen, gedanst en me goed vermaakt!!! Na een welkome douche (na al het schuim en de neonverf) rond 3uur in slaap gevallen.

Zondag 25 mei
Vanochtend was ik natuurlijk weers een vroeg wakker en wilde ik naar de watervallen. Lize en ik gingen samen op de moter, al eerder dan de rest. Heerlijk om even uit te waaien en fijn om ook weer even met zijn tweeen te zijn. Heerlijk gerelaxt in het koude water en ook leuke foto's gemaakt.

Toen was het tijd om afscheid te nemen van Jenny en Karen. Bijzonder wat voor band je in zo'n korte tijd kunt opbouwen. Ik kreeg ook nog een heel lief kaartje van Karen waarop ze me bedankte voor mijn positive vibe, leadership, charm en kindness. :)

Kortom, alweer een goede week in het verre oosten!!!
En we zijn pas op de helft!!! More is yet to come :D

Liefs,

Charlotte