Lieve Allemaal,

Bij deze weer een update over mijn zware leventje hier!

Maandag 12 mei
Vanochtend heb ik allereerst voor Terra slingers en ballonnen opgehangen, want vandaag werd ze 25 jaar! Dat vond ze super leuk J
Vervolgens zijn we naar de rehab gegaan en hebben we de jonge minors Engelse les gegeven. Heel leuk om te zien hoe gemotiveerd ze zijn om goed te leren spreken en schrijven. Toen we begonnen met zinnetjes zoals “I like… basketball”, kwam kleine charmeur Vince aan met het zinnetje “I like you Charlotte”. Haha en dat zegt dan een jongetje van amper 10 jaar met pretlichtjes in zijn ogen!

Daarna gingen we Terra’s verjaardags cake uitdelen en alle groepen langs. Iedere groep zong happy birthday voor Ter, vooral bij de 47 male adults maakte dat wel indruk! Daarna stuurde Noknok (vpk) ons met het smoesje dat het ging regenen naar huis, ivm Terra’s verjaardag. Toen ging het ook daadwerkelijk regenen, dus het kwam heel geloofwaardig over haha! Eenmaal thuis stond de mango ijstaart al klaar om haar te verrassen, dat was zeker gelukt! De verrassing werd des te groter toen ze erachter kwam dat we (eindelijk) bij het Nederlandse restaurant De Bonte Koe gingen eten. Super lekkere biefstuk gegeten <3 ! En het was heel gezellig en Terra voelde zich echt jarig; mission accomplished!

Dinsdag 13 mei
’s Ochtends ging de kookles op de rehab niet door ivm de regen. Dus wij hebben van de mislukte slagroom van de cake van gisteren mango float gemaakt :D. Daarna een lekkere siesta gehouden, daar kan ik wel aan wennen! ’s Middags hebben we de oudere minors Engelse les gegeven. Ook zij zijn erg gemotiveerd om te leren. Krantenmeppertje en I see, I see what you don’t see blijven ze super leuk vinden! We waren flink uitgelopen qua tijd (we komen inmiddels ook al standaard te laat, dus we zijn goed ingeburgerd, haha!). Dus de activiteit met de male adults hebben we naar morgen verplaatst.

Onze medical mission, komend weekend, naar het getroffen gebied gaat trouwens niet door, vanwege beperkte bereikbaarheid en beperkt vervoer. Dat vind ik echt heel jammer! Maar het is voor ons allemaal wel goed om een weekend rust te hebben en fatsoenlijk te slapen…

Woensdag 14 mei
Vanochtend waren we eens op tijd, voor de Filipijnse standaard dan he! Vanochtend hebben we de male adults (47 mannen) in drie groepen verdeeld. “Mijn” mannen waren allemaal erg nieuwsgierig naar wat we gingen doen. Ik had een self-awareness oefening voorbereid; iedereen kreeg 1 blaadje met twee zijdes. Aan de linker zijde moesten ze een positieve eigenschap opschrijven en aan de rechter kant een leerpunt. Het blaadje werd in de kring doorgegeven zodat iedereen van elkaar (anoniem) feedback kreeg. Daarna moesten ze van zichzelf een positief punt en een leerpunt benoemen waar ze zichzelf in herkennen en dan uitleggen hoe ze de komende drie maanden aan dat leerdoel gaan werken. Er kwamen heel veel mooie verhalen boven! Maar natuurlijk werden er ook grappen gemaakt; hij is goed in vrouwen versieren XD. Maargoed, vooral toen ik ze vroeg of ze konden vertellen hoe ze hun leerdoel willen aanpakken kon ik goed merken wie er al verder in het rehabilitatieproces zijn. Sommigen hebben klaarblijkelijk nog geen acceptatie en erkenning van hun problemen terwijl anderen juist heel direct kunnen benoemen waar ze de fout in zijn gegaan en hoe ze daaraan werken.
Om leuk af te sluiten deden we een stoelenrace; waarbij drie rijen van 15 stoelen voor elkaar werden gezet, per rij 14 mensen op de stoelen gingen staan en de lege stoel naar voor moest worden doorgegeven, om de hele groep zo per stoel zo snel mogelijk over de eindstreep te krijgen. Dat was hilarisch! Wat een chaos! Mijn team was super gemotiveerd om te winnen, en hoewel Terra’s team had gewonnen had iedereen er heel veel plezier in! Vooral omdat het totaal anders was dan de normale strikte structuur!

Bij de mannen geluncht; bamboe gegeten. Dat is best lekker ;).
’s Middags hebben we de meiden een workshop over pesten gegeven. Dat begon te theoretisch waardoor de meiden niet echt loskwamen. De meiden durfden eerst niet goed hun ervaringen te delen met de groep, terwijl ze allemaal wel veel mee te maken hebben (gehad) met pesten, afwijzing, buitensluiten, groepsdruk en een laagzelfbeeld. Pas nadat wij een aantal ervaringen deelden durfden een aantal hun verhaal te vertellen Heel mooi dat toen ook onderlinge strubbelingen naar boven kwamen. Zowel de gene die rotopmerkingen hadden gemaakt als de gene die gekwetst waren uitten zich. Heel bijzonder!
Vervolgens deden we “over de streep/over the line”. Waarbij uitspraken werden opgenoemd en als die op je van toepassing zijn, moet je over de streep stappen. (bv: wie heeft er wel eens iets stoms gedaan om bij de groep te horen?). Dan vertellen de gene die over de streep zijn gestapt om de beurt hun verhaal, terwijl de anderen met hun handen een hartje vormen als teken van liefde, acceptatie en respect. Dat pakte, ondanks de verlegen houding van sommige meiden, goed ui! Hartverwarmend om dit als groep te doen! <3
Als laatste vroegen we wie er een contract wilden tekenen waarin we allemaal beloven anderen én onszelf niet te pesten. Toen stapten we allemaal over de streep! Zelf knutselden de meiden hun contracten (ze zijn super creatief!) en wij schreven voor iedereen er een persoonlijke boodschap op.
Daarnaast werden wij verrast met een tekening met van hun allemaal een persoonlijke boodschap daarop! Super lief, mooi en hartelijk. “Thank you ate Charlotte, for alway being happy, shining and encouraging <3”.

Donderdag 15 mei
De allerlaatste dag alweer in de rehab! Afscheid nemen is nooit leuk of gemakkelijk…
Vanochtend kregen we een heuse ceremonie. Iedereen zat bij elkaar op het basketbalveld; de minors, male adults, girls, psychologie studenten, staff. En om de beurt gaven ze een showtje; er werd gedanst (zumba, dancebattles en streetdance), gezongen met gitaar en speeches gehouden om ons te bedanken. Heel bijzonder. Vooral de speech van Noknok waarin ze vertelde dat wij als een van de weinige studenten niet bang waren voor de residents en ze heel open van mens tot mens benaderden. Daarnaast deed de afwisseling van de diverse activiteiten die we hebben georganiseerd iedereen goed. Er is weer leven in de brouwerij (haha dat is misschien niet de juiste vertaling gezien de alcoholverslaving oeps!). Ons vertrouwen, aandacht en enthousiasme blijkt inspirerend te zijn geweest. Wow.

Twee residents gingen vandaag met ontslag dus die hielden hun persoonlijke afscheidsspeech. Bij een van de mannen, waarmee ik meerdere gesprekken heb gehad, heb ik oprecht het gevoel dat hij zich wel redt in de buitenwereld. Dat gun ik hem zo! Ook hebben we het zoontje van een van de meiden gezien, want die was op bezoek. Heel leuk!

Als laatste sloten wij af met een super grootschalige stoelenrace. Ik stond als spelleider met de microfoon iedereen te coachen en te motiveren. Nou dat is zeker gelukt! Wat een georganiseerde chaos! XD En wat een hilariteit, super veel gelachen! Dat was echt de ultieme manier om met zn allen af te sluiten :D.

’s Middags hebben we voor ons vertrek de meiden onze poster met de foto’s van de afgelopen weken gegeven. Daar waren ze echt heel blij mee!! Toen was het echt tijd om afscheid te nemen van de meiden en dat viel me best zwaar. Bijzondere meiden die ik de afgelopen weken echt in mijn hart heb gesloten. Na een laatste knuffel vertrokken we een beetje verdrietig om het moois dat we hebben opgebouwd achter te laten, maar ook heel dankbaar voor alle mooie momenten die ik daar heb meegemaakt reed ik in de tricycle naar huis.

’s Avonds hadden Tika, Rafke, Lize en Maarte een afscheidsfeestje van de kids van het weeshuis. (Tika is daar 3 weken dag en nacht geweest en gaat terug naar Nl). Heel mooie meerstemmige zang en vervolgens een ballonnenfeestje! Met vrolijke muziek en dancebattles. Heel leuk!! Ik heb ook wel zin om daar volgende week te werken!

Vrijdag 16 mei
Gisteravond nog gezellig met Lize onze reisplannen voor Borneo gemaakt. Kriebels!!! Vannacht was onze airco kapot, dus niet zo goed geslapen in onze persoonlijke sauna.. Samen met Lize boodschappen gedaan en wentelteefjes gebakken! Dat was een groot succes :D.
Daarna nog naar een internetcafe gegaan om aan mijn casestudy te werken en een siesta gehouden terwijl Dodo onze airco aan het vervangen was. Hij begrijpt wij dat wat dit soort dingen betreft NLs tempo gewenst is ipv Filipijns haha! Super fijn.

’s Avonds hadden we warempel eindelijk ons welkomsfeest. Want vandaag zijn ok de ROC-sportstudenten aangekomen. Daarbij was dr. Tan jarig. Een filipijns feest zonder overvloed aan eten, drank en karaoke bestaat niet. Dus het was erg gezellig. Nog zumba gedanst en veel gelachen met Amor en Oliver. Ook hebben we met dr. Robillo de medical mission naar Samal besproken!

Zaterdag 17 mei
Vandaag was geen bijzondere dag. Uitgeslapen en aan mijn casestudy gewerkt. En vervolgens weer op tijd gaan slapen, want ik voelde me niet zo lekker.

Zondag 18 mei
Vanochtend om 7 uur vertrokken naar het wild water park voor het raften. Na een korte briefing werden we naar het startpunt gebracht. Het was leuk om op het water te zijn en de omgeving was prachtig maar het raften was niet bepaald uitdagend of spannend. Dat vond ik wel jammer. Zeker omdat ze van te voren hadden gezegd dat dat het wel zou zijn.. 1x zijn Fatiha, Lize en Terra uit de boot gevallen. Ik ben er een keer uitgesprongen om iemands peddel te redden haha!

Toen de cameraman bij de lunch door had dat ik “a bit bored” was mocht ik met hem mee in zijn mini cano! En wij gingen een detour doen, haha! Een zijrivier af met meer stroomversnellingen en rotsen dan bevaarbaar water xD. Super leuk! Veel gelachen, lekker gekletst. Hij vertelde dat hij verpleegkunde studeerde maar zijn final exams niet heeft gehaald omdat hij niet genoeg geld kon betalen om de examinator om te kopen. Ook niet toen hij bij een andere universiteit zijn final exam wilde maken.. Hier is het schijnbaar normaal dat het niet uitmaakt hoeveel je leert en hoe goed je je examens maakt, als je de examinator niet weet te paaien dan ben je de pineut… Echt bizar.

Na afloop kregen we allemaal een t-shirt en een cd met de foto’s en filmpjes. Super leuk! Die komen nog op facebook! J

Liefs en tot volgende week weer!
Charlotte