Vrijdag. Vanochtend vroeg opgestaan, belangrijkste spullen gecheckt, ontbeten en met de taxi naar de busterminal gegaan. Departure tax betaald (dat moet op alle busstations) en afscheid genomen van Alex.

In de bus gezellig gepraat met een Engelse reiziger naast me en tips gekregen voor mijn eventueel volgende reis! Onderweg bovendien genoten van het prachtige uitzicht over Lake Titicaca en de kleine vissersdorpjes aan het enorme, azuurblauwe meer!

In Yunguyo stopten we, om bij een Casa de Cambio (wisselkantoor) onze Soles om te wisselen voor Bolivianos. Bovendien moesten we onze klokken een uur vooruit zetten, aangezien het in Bolivia een uur later is dan in Peru. Bij de grens tussen Peru en Bolivia moesten we allemaal de bus uit en via twee controleposten aantonen dat we het land mochten verlaten. Gelukkig gaf dit minder problemen dan bij de grens tussen Chili en Peru! Daarna moesten we 200m lopen naar Boliviaans grondgebied, waar we bij de douane een nieuwe stempel in onze paspoorten kregen. Ik was enigzins verbaasd dat ze onze bagage niet wilden controleren, maar dat representeert Bolivia natuurlijk XD

Claudio, een Boliviaanse gids kwam bij ons in de bus en gaf uitleg aan de personen die gelijk door naar La Paz gingen en aan wie in Copacabana zouden verblijven (ik dus). Hij hielp mij aan een ticket naar La Paz, voor morgen, een prachtig hotel direct aan het water en een excursie naar Isla del Sol. Ideaal dus!

In het hotel had ik een zeer ruime kamer met eigen douche en toilet (warm water!) en uitzicht op zee. Inclusief ontbijtbuffet en dat voor nog geen 5 euro: I'm back in Bolivia again, haha! :) Bovendien ook wel lekker om weer even alleen te zijn, na twee weken samen te hebben gereisd had ik daar echt wel weer behoefte aan!

Na wat te hebben gerelaxed ben ik naar het strand en de haven gelopen (Lees: 2 steigers van gammele houten planken met vele toeristenboten). Genoten van het prachtige uitzicht, de ontspannen sfeer a la Caribbean en het onderlinge contact tussen locals.Bij de boot kwam ik twee Australische meiden uit de bus tegen. Erg gezellig met hen gepraat over reiservaringen en ik heb ze tips gegeven over Bolivia!

Wat heerlijk om weer op het water te zijn!!! Behoorlijke deining (vond Boliviaans jochie minderXD) en felle zon zorgde voor schitteringen op het water. Lake Titicaca lijkt net een zee, want aan de horizon is niets te zien behalve strakblauwe lucht! :D

Onderweg zong een schattig jongetje een liedje om ons wakker en vrolijk te maken :D Na anderhalf uur varen kwamen we bij Isla del Sol. Een bergachtig eiland met Inca ruines. Vroegere inwoners noemden het eiland Titi Khar'ka (rock of the Puma) vanwaar de naam Lago Titicaca afstamt. Het eiland staat bekend als de geboorteplaats van de zon, white god-king Viracocha en de eerste Inca's: Manco Capac en zijn zus/vrouw Mama Ocllo (soort Adam&Eva verhaal). Hedendaagse Quechas en Aymaras beschouwen deze legendes als het verhaal van hun afkomst.

We stapten van boord in Yumani en beklommen de steile trappen: Escalera del Inca. Door het grote meer had ik het gevoel op zeeniveau te zijn, maar toen ik de trappen op klom werd me gelijk duidelijk gemaakt dat ik me op meer dan 4000m bevond, haha! Bovenaan zag ik La Fuente del Inca: een natuurlijke bron die door mensen is opgesplitst in drie stromen, om zo de terrassen (pampas) van water te voorzien. De drie stromen representeren het nationale motto: Ama sua, Ama llula, Ama khella. Hetgeen dat betekent: Don't steal, don't lie and don't be lazy! Vandaar dat de politieke leiders en ambtenaren het water niet mogen drinken haha! :P

Boven aan de berg staat Templo del Sol, een tempel ter ere van de zon zoals de naam al verraadt. Van boven keek je trouwens prachtig uit op Isla de La Luna, met besneeuwde bergtoppen van het vaste land erachter. Vervolgens voeren we naar Pilko Kaina, waar we Palacio del Inca bezochten, het paleis van Inca emperor Tupac Yupanqui. Daarna wilden we terug naar Copacabana varen, maar Bolivia zou Bolivia niet zijn als alles gesmeerd zou gaan! De moter sloeg af midden op het meer... Tja je bent in Zuid Amerika of je bent het niet he! Nadat we meer gewicht (mensen en tassen) naar voren hadden verplaatst, lukte het eindelijk om de motor weer aan de praat te krijgen.

Voor mij zaten twee Aymara vrouwen in traditionele kleding met hun kinderen. Een van de vrouwen gaf bostrvoeding aan haar baby, prachtig en indrukwekkend gezicht!

Rond 5 uur kwam ik moe maar zeer voldaan terug in Copacabana. Toen heb ik wat door het dorpje rondgelopen en sfeer geproefd. Er staat een prachtige Moorse kerk en op het plein werden auto's gezegend met bloemenkransen en heilig water. Vervolgens ben ik naar een locaal marktje gegaan waar alleen maar locals waren. Super om hun interactie te zien! Toen begon het donker te worden, dus toen ben ik terug naar het hotel gegaan.

's Avonds heb ik heel mijn backpack leeggehaald en geordend, zodat ik klaar ben om zondag terug naar huis te vliegen. Ondertussen vanuit mijn raam de prachtige zonsondergang over Lake Titicaca, de bergen en de bootjes gezien! Na een heerlijke dag voor mezelf met wederom nieuwe ervaringen, voldaan in slaap gevallen.

Zaterdag. De laatste dag in Bolivia. Vanmorgen rustig wakker geworden en naar de prachtige zonsopkomst gekeke. Vervolgens op mijn gemakje opgestaan en ontbeten. Veel geschreven&gelezen, genietend van de rust en ruimte :) Daarna uitgecheckt en naar een internetcafe gegaan. Een andere reiziger maakte heel wat stampij omdat het zo duur was (10Bs/uur)... Tja daar kon ik me niet druk om maken, maargoed. Daarna ben ik naar de bus gegaan, waar ik Claudio gedag heb gezegd en heb bedankt voor zijn hulp.

De busreis van Copacabana naar La Paz vond ik best spannend omdat op deze weg regelmatig toeristenbussen worden gekaapt en beroofd... Dus erg relaxt zat ik niet in die bus. Onderweg toch kunnen genieten want het prachtige uitzicht: over Lake Titicaca, vulkanisch landschap en nog hogere bergen met sneeuw. En ik heb ook proberen te slapen.

In San Pedro de Tiquina moesten we allen de bus verlaten en met behulp van een klein houten bootje (met veel te veel mensen aan boord) naar de overkant varen. Ondertussen werd de bus met een soort veerpond (maar dan slechts voor 1 bus of 2 auto's) overgevaren. Komisch gezicht!

In San Pablo de Tiquina een tijdje gepraat met een Nederlandse reiziger. Wederom erg vreemd om in het Nederlands te praten, omdat ik in het Engenls/Spaans denk, haha! Inmiddels was haar bus gearriveerd. Ik schrok toen even, aangezien mijn bus in geen mijlen te verkennen was... Maar gelukkig zag ik de 2 Brazilianen van mijn bus en niet veel later arriveerde onze bus alsnog. Rond 17:00 arriveerden we in La Paz.

Wat een chaotische, vervuilde stad! Maar wederom een schitterend uitzicht over de stad tussen de bergen met de besneeuwde top van de Illimani vulkaan (6500m) op de achtergrond. Ik ben vanaf de busterminal naar hotel Tambo de Oro gelopen, aangezien dat slecht 2 straten verder was en lopen veiliger is dan met een taxi gaan XD Prima hotel, behulpzame receptionist. Ik heb hem een taxi laten regelen voor vannacht, naar het vliegveld. Vervolgens ben ik was gaan rondlopen en heb ik een soort popcorn van een mooi, oud indigena vrouwtje gekocht. Verder wat rond gelopen over de marktjes. Daarna terug naar het hotel gegaan, gegeten en vroeg gaan slapen. Zodat ik alvast wat uurtjes van mijn jetlag goed maak.

Zondag. Om 3:45 opgestaan en uitgecheckt. Om 4:00 werd ik opgehaald door de taxi. Gezien de horrorstories over corrupte taxichauffeurs die je naar een eng steegje zouden rijden om je daar door een bende te laten beroven, of erger, voelde ik me nou niet bepaald veilig alleen in een taxi... Ondanks dat het hotel deze voor mij had geregeld, en me had verzekerd dat het een betrouwbare was. Onderweg herkende ik de tolweg naar het vliegveld dus ik wist in ieder geval dat ik de juiste richting opging. Na ongeveer een kwartier rijden stopte een motorrijder in legerkleding voor ons en gebaarde dat we een zijstraat in moesten, terwijl het vliegveld rechtdoor was.... Dit voelde niet goed! Ik was enigzins gerustgesteld doordat ik in de binnenspiegel zag dat ook de taxichauffeur schrok, hierdoor wist ik dat het geen vooropgezet plan was ofzo. Toen de motorrijder de door hem aangegeven straat inreed, gaf de taxichauffeur ineens vol gas! En we reden snel het terrein van het vliegveld op! Ik begreep nog steeds niet wat er zojuist gebeurd was maar ik was allang blij dat ik veilig op het vliegveld werd afgezet!

Op het vliegveld ingecheckt en mijn backpack afgegeven. Daarna airporttax betaald. Ze deden wederom moeilijk in verband met kreuken en een inimini scheurtje in het dollarbiljet... Maar ik maakte duidelijk dat je daar gewoon mee kan betalen XD Vervolgens naar migration, weer een stempel in mijn paspoort rijker. De gate was een stuk kleiner dan verwacht en er was maar 1 tax freeshop en 1 koffiekiosk. En daar verkochten ze geen Boliviaans bier! Dus dit keer kan ik geen bier voor de mannen meenemen :(

Met een uur vertraging en nogmaals een bagagacheck eindelijk aan boord. We stopten in Santa Cruz, Bolivia. Wow wat is Bolivia groen en nat in die regio! Bolivia is echt een land van uitersten zoals ik al vaker heb gezegd :D Mijn laatste Bolivianos uitgegeven en vervolgens opnieuw in het vliegtuig gestapt om ditkeer naar Miami te vliegen. Ik zat naar een aardige Amerikaanse vrouw en een vriendelijke Boliviaan. Veel over reiservaringen gepraat zowel is als buiten Bolivia :) Door de vertraging zouden we in Miami moeten haasten om onze aansluiting te halen. We kwamen aan via de oceaan: schitterend uitzicht over het enorme strand en de grote Amerikaanse kuststad! Snel van boord gegaan en per trein naar migration gegaan. Daar door een nogal botte man een stempel in mijn paspoort laten zeggen, maar ik was allang blij dat mijn cocathee niet werd afgepakt. Er stond nergens aagegeven waar ik mijn backpack opnieuw moest inchecken en ik werd steeds naar de uitgang van het vliegveld gestuurd... Door de stress, onduidelijkheid, vermoeidheid en niet bepaald hulpzame vliegveldmedewerkers stond huilen me nader dan lachen. Maar omdat dat me niet verder zou helpen, raapte ik mezelf bij elkaar en vroeg ik een vriendelijk ogende Spanjaard om hulp. Gelukkig wist hij mij uit te leggen waar ik mijn backpack kon afgeven zonder het vliegveld uit en opnieuw in te moeten! Daarna doorgerend naar de gate en net op tijd aan boord kunnen gaan!!!

Maandag. De volgende ochtend in Madrid aangekomen. daar was alles gelukkig een stuk overzichtelijker geregeld. Na de paspoortcontrole op mijn gemakje geluncht en mijn ouders gebeld. Daarna terug naar Brussel gevlogen. Op het vliegveld werd ik warm ontvangen door mijn ouders, broer en Irene! Echt super dat ze daar waren!!!! Eenmaal thuis was de tuin versierd en waren daar mijn andere vriendinnen voor een welcom-home-party!!! Dus ondanks een enorme jetlag en een nog grotere cultuurshock was het geweldig lieve thuiskomst!