Woensdag. Om 4:30 opgestaan, gedoucht, geld gepind en de aardige nachtwacht maakte ontbijt voor ons (terwijl desayuno eigenlijk pas vanaf 6:30 is). Afscheid genomen van de supervriendelijke medewerkers: Que te vaija bien y cuidate mucho! Bovendien kregen we een bedankje (versgebakken koekjes!) mee.

Vervolgens opgehaald door een taxi en naar de office van Wonder Peru Expedition voor de tour naar Puno gebracht. Allereerst zagen we Tectonic Lake: met vele Kingfishes en vele endemische vogels. Bovendien zagen we de stadspoort van de Incas. Ze geloofden dat Cusco het centrum van de wereld was, vandaar de naam. Onderweg zagen we vele rivieren, met verschillende namen tussen Cusco- Pisac-Machu Picchu. Eindigend in de Amazone (werelds grootste rivier).

Daarna kwamen we in Andahuaylillas: Jesuit Church uit de 17e eeuw. In Barrokstijl, gebouwd bovenop een Incatempel van hout uit het tropische regenwoud van Peru en 23 karaats goud. Een mix tussen de stijl van de indianen, Spanjaarden en de Mooren (Arabisch). Bovendien staat er een replica van de zwarte Jesus. De originele is in Cusco. Tijdens hevige aardbevingen probeerden gelovigen het beeld uit de kerk te halen, maar toen stopten de bevingen plotseling. Dat was natuurlijk een teken van boven! De kerk wordt ook wel San Pedro´s Chapel genoemd en heeft een Vaticaanse invloed.

Vervolgens heb ik buiten op het plein mooie indigenas gefotografeerd en zijn we weer verder gereden. Onderweg kregen we na iedere stop iets te drinken aangeboden, goede service dus! We kwamen bij het dorpje Urucos met het gelijknamige meer. De revolutieleider Tupacamara van de indigenas streed daar tegen de Spaanse leider. We reden verder door Valle Vilcanota: een mooie vallei met Eucalyptus bomen.

Daarna kwamen we in Raqchi: een zeer belangrijke stad van de Incas. Daar stond de grootste en enige tempel ter ere van Wiraqocha: god der goden! De stenen die de incas gebruikten voor tempels en paleizen waren groten en pasten beter op elkaar, dan de gene die ze gebruikten voor huizen. Bovendien gebruikten ze trapezium vormen, fundering en klei op zo aarbeving en erosie-proof gebouwen te bouwen!

Ze sloten pakten met aliances door vrouwen en kinderen uit te wisselen. Op 22 december scheen de zon precies door de hoofdstraat en dan wisten ze dat het tijd was om te oogsten en tijd was voor het feest der jeugdigen. Waarbij de jongens vechten met stieren, zodat de rongorde tussen de nieuwe generatie kon worden bepaald.

Raqchi was ook een bedevaartsplaats, waar jaarlijks vele pelgrims kwamen en offers in de nissen van de tempel plaatsten. Naast de 400 mensen die binnen de muren van de stad leefden, leefden velen (onder andere slaven) buiten de muren. Voor deze bewoners en bezoekers was natuurlijk voedsel nodig. De Incas begrepen dat er verschillende voedselwaren oogstbaar zijn in de verschillende natuurgebieden. Dit verbouwden ze dan ook zelf en transporteerden ze naar de Coll ca´s in Raqchi: Ronde hutten met rieten daken, waarin de voedselwaren koel (door de dikke muren van lavastenen) en droog bewaard konden worden.

Het komt op mij over alsof de Incas overal goed over na hebben gedacht en de pure krachten van de natuur benutten en respecteerden!

Vervolgens reden we naar het restaurant van Wonder Peru Expeditions, waar we heerlijk lunchten en genoten van het prachtige, rustgevende landschap (met lamas!). Daarna reden we door naar letterlijk het hoogtepunt van de tour: La Raya (4335m). Prachtig zicht op de besneeuwde lavabergen. Bovendien El Altiplano, omgeven door cordilleras. Waar weinig vegetatie is, maar waar toch Lama´s en Vicunas leven. Onderweg zagen we vele gletsjerrivieren die allemaal uitmonden in Lake Titicaca. Om deze reden is het water relatief schoon en drinkbaar!

In Pukara bezochten we een museum over de (pre)Incas. Erg interessant. Vele beelden met puma´s want de puma staat voor kracht en kunde. Bovendien kregen we veel informatie over chakras en energiebanen. Ze geloofden daar namelijk sterk in. Dat is ook te zien in afbeeldingen van Wiraqoche. Er zijn trouwens duidelijke aanwijzingen dat de pre-incas uit Morgolie kwamen: gezien hun overblijfselen die goed bewaard zijn gebleven door inbalseming. Ze hebben zogenoemde spleetogen, platte neuzen en dikke lippen.

Via Julia, een grote industriestad, reden we langs Lake Titicaca. Wat een prachtig uitzicht!! Daarna kwamen we in Puno. Op het station van Puno geholpen door een aardige vrouw. Ik heb mijn ticket voor Copacabana gekocht en we zijn met een taxi naar het hostel gegaan dat de vrouw aanraadde. In Puno zijn trouwens veel mototaxis en riksjas in de drukke straten! In het hotel hebben we gelijk een tour voor morgen regeld. Vervolgens gedoucht en naar de markt geweest. Heerlijk om weer even alleen te zijn, samen reizen is behoorlijk intensief... En super om door de drukke straten en door de markt te lopen waar alleen maar locals komen :D

Donderdag. Vanochtend vroeg opgestaan, gedoucht en ontbeten. Vervolgens door een colectivo opgehaald en naar de haven van Puno gebracht, waar vele toeristenboten lagen. We werden hartelijk ontvangen met pampluit en charangomuziek. Heerlijk op weer eens op het water te zijn! En een prachtig gezicht, de opkomende zon over het enorme meer!

De gids vertelde veel over het ¨hoogst bevaarbare¨ meer ter wereld. Hoewel Puno op 3800m hoog ligt, is er geen sneeuw op de omringende bergen. Gedurende de dag warmt de felle zon het water op, waarna ´s nachts de warmte weer opsteigt. Hierdoor heerst er een aangenaam microklimaat!

We voering naar Islas de Uros, oftewel the floating Islands. Prachtig gezicht vanaf het dek van de boot. Een en al genieten! We bezochten het eiland Suma Kurmi (beautiful rainbow) en maakten kennis met de bewoners (Aymaras). Mooie traditionele kledij. Interessant om te zien hoe zij leven op de drijvende (weliswaar verankerde) eilanden, volledig bestaand uit een soort riet: Totorre. Totorre is bovendien eetbaar voor mensen en ik heb het dan ook geproefd :) Bovendien wordt het gedroogd en gebruikt om vuur mee te maken om te koken. Naast Totorre eten ze vis, eieren van vogels en vogels die ze zelf vangen, vinden en schieten. Echter zorgen ze er ook voor dat ze het biologische evenwicht niet verstoren!

Kinderen gaan naar de plaatselijke basisschool per roeiboot. Touw en hout voor hun hutjes kopen de op het vaste land om hun eiland en huizen steviger en sustainable te maken. Vandaag de dag helpt het toerisme hen om meer geld en goederen te krijgen. Dat is een positief aspect van toerisme. We mochten binnenkijken in de rieten hutjes. Echt onvoorstelbaar hoe ze daar leven! En geweldig dat ik dit mag zien en ervaring :)

Vervolgens zijn met per traditionele rieten boot, roeiend langs een aantal eilanden gevaren. Wederom een prachtig gezicht!

Daarna 2,5 uur gevaren richting Taquile, een groot mooi eiland met Quecha´s in traditionele kleding. Aan de kust zagen we hoe een Quecha vrouw kleding waste in het water en droogde op de rotsen. De traditionele kleding heeft een betekenis. Mannen met rood met blauwe hoeden en een heuptas (gemaakt door de vrouw) met cocabladeren zijn getrouwd. Mannen met rood en witte hoeden zijn single. Vrouwen met hoofddoeken/sjaals met dunne zachtgekleurde pluimen zijn getrouwd. Vrouwen met hoofddoeken/sjaals met dikke felgekleurde pluimen zijn single.

Op het eiland zijn we meer dan 500 traptredes opgeklommen om een geweldige panorama te zien van Lake Titicaca en om heerlijk te lunchen met quinoa-currysoep en vers gevangen trucha (een endemische vis). Een beetje onwennig om vis met vinnen, schubben graat en al geserveerd te krijgen maar het was super lekker!

Er zijn trouwens vele legendes over Lake Titicaca. Zo zouden de Incas hun goud en andere kostbaarheden in de enorme binnenzee hebben gegooid om te voorkomen dat de Spanjaarden het hen zouden afnemen tijdens de kolonisatie. Er zou een enorm monster op de bodem (200m diep) leven. En wanneer het beeld van de donkere maagd verplaatst wordt, zal Lake Titicaca overstromen.

Er zijn trouwens een aantal eilanden al verzonken. Daarom noemen ze deze ookwel Atlantis van Titicaca. Gedurende de regentijd stromen grote stukken eilanden onder. Taquile staat bekend om de Quecha mannen die verscheidene textielwaren breien en haken. (nadat de vrouwen de alpacawol hebben gesponnen). We mochten de kids geen snoep geven omdat er geen (tand)arts op het eiland is.

Na wederom een interessante, vermoeiende dag met vele nieuwe ervaringen voeren terug we over het prachtige bijzondere meer naar Puno. In de haven werden we opgehaald door een colectivo en naar Plaza des Armas gebracht (omdat wij de naam van ons hotel niet meer wisten XD). Ik wist gelukkig dat het in de buurt van El Mercado Central was en Alex wist de straatnaam dus uiteindelijk kwamen we er alsnog :)

´s Avonds mijn spullen ingepakt en heerlijk uiteten geweest: wederom pizza en wijn haha! De wijn in Peru trouwens bij lange na niet zo smaakvol als die uit Chili en Bolivia! Vervolgens hebben we een enorm ijsje gegeten en geproost op de laatste avond. Aangezien ik morgen naar Copacabana reis om zaterdag naar La Paz te gaan.

Verdrietig om dit af te sluiten maar vooral ook heel dankbaar voor de geweldige tijd, enorm veel nieuwe ervaringen en levenslessen!