Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Vrijdagochtend zijn Shane, Alex en ik samen met 3 Franse meiden gaan paragliden!

In een truck reden we Sucre uit, de bergen in. Wederom een geweldig uitzicht over het prachtige landschap van Bolivia. Onderweg praatten we met een aardig Frans meisje, die in Argentinie woont. De spanning begon al aardig op te lopen, hihi! Bovendien werden we tegen gehouden door een local, die zei dat deze weg te gevaarlijk is voor buitenlanders... Hmm...Fijn om te horen XD Hoe dan ook, na anderhalf uur rijden stopten we eindelijk boven op een berg, in the middle of nowhere!

De instructeur overlegde met de chauffeur omdat er weinig wind stond... Na een tijdje discusseren besloten ze het te proberen. Mocht er te weinig wind staan, zouden de anderen op een andere locatie gaan paragliden. De instructeur keek mij aan, en vroeg of ik eerst wilde. Natuurlijk wilde ik dat!

De parapente werd uitgevouwen en klaargelegd. Toen kreeg ik een enorme rugzak om en werd ik met carabijnhaken aan de instructeur vastgeketend. Toen en een windvlaag kwam moest ik van de cliffrennen alsof mijn leven ervanaf hing! Daar gingen we!!!! We vlogen!!!!!!

Een onbeschrijflijk gevoel gaf dat! Zo zwevend boven de bergen en door het dal, tussen de condors. GEWELDIG! (Foto´s heb ik op facebook geupload)

Omdat er te weinig wind stond besloten we te landen in het dal, bij de rivier in een weiland tussen de koeien. Wederom in the middle of nowhere! Hoe cool is dat!! Haha het kalfje keek me verschrikt aan (dat vind ik niet zo gek als er twee mensen met een enorme vlieger vlak naast je landen :P). De landing ging erg soepel enhet adrenalinegehalte in mijn bloed was natuurlijk torenhoog!

We moesten even wachten op de driver totdat hij ons kwam ophalen. Eenmaal boven op de andere berg (waar meer wind was en meer ruimte om te rennen) kwam ik helemaal enthousiast aan. De andere vroegen me hoe het was, waarop ik antwoordde: I would definately do it again :D

Vervolgens gingen de anderen ook, hun take off ging een stuk gemakkelijker. Maar ze kwamen allemaal even enthousiast terug! Wat een geweldige ervaring!!!!

´s Avonds afscheid genomen van mijn hostparents, wat een schatten zijn dat! Bovendien spraken we met de hele groep van de talenschool af in cafe Florin. Morgen vertrekken Alex en ik namelijk richting Salar Uyuni en Chili! Erg gezellig maar ook een dubbel gevoel om te vertrekken uit Sucre. Bijzonder hoe snel ik me thuis voelde in Sucre, bij de familie, tijdens het vrijwilligerswerken bij mijn nieuwe vrienden hier! Ik ga het zeker missen en ik laat een stukje van mijn hart achter, maar ik ben ook heel dankbaar voor dit alles! En een aantal vrienden ga ik nog tegenkomen in Chili-Peru en lake Titicaca :)