Copacabana, Isla del Sol en La Paz

Vrijdag. Vanochtend vroeg opgestaan, belangrijkste spullen gecheckt, ontbeten en met de taxi naar de busterminal gegaan. Departure tax betaald (dat moet op alle busstations) en afscheid genomen van Alex.

In de bus gezellig gepraat met een Engelse reiziger naast me en tips gekregen voor mijn eventueel volgende reis! Onderweg bovendien genoten van het prachtige uitzicht over Lake Titicaca en de kleine vissersdorpjes aan het enorme, azuurblauwe meer!

In Yunguyo stopten we, om bij een Casa de Cambio (wisselkantoor) onze Soles om te wisselen voor Bolivianos. Bovendien moesten we onze klokken een uur vooruit zetten, aangezien het in Bolivia een uur later is dan in Peru. Bij de grens tussen Peru en Bolivia moesten we allemaal de bus uit en via twee controleposten aantonen dat we het land mochten verlaten. Gelukkig gaf dit minder problemen dan bij de grens tussen Chili en Peru! Daarna moesten we 200m lopen naar Boliviaans grondgebied, waar we bij de douane een nieuwe stempel in onze paspoorten kregen. Ik was enigzins verbaasd dat ze onze bagage niet wilden controleren, maar dat representeert Bolivia natuurlijk XD

Claudio, een Boliviaanse gids kwam bij ons in de bus en gaf uitleg aan de personen die gelijk door naar La Paz gingen en aan wie in Copacabana zouden verblijven (ik dus). Hij hielp mij aan een ticket naar La Paz, voor morgen, een prachtig hotel direct aan het water en een excursie naar Isla del Sol. Ideaal dus!

In het hotel had ik een zeer ruime kamer met eigen douche en toilet (warm water!) en uitzicht op zee. Inclusief ontbijtbuffet en dat voor nog geen 5 euro: I'm back in Bolivia again, haha! :) Bovendien ook wel lekker om weer even alleen te zijn, na twee weken samen te hebben gereisd had ik daar echt wel weer behoefte aan!

Na wat te hebben gerelaxed ben ik naar het strand en de haven gelopen (Lees: 2 steigers van gammele houten planken met vele toeristenboten). Genoten van het prachtige uitzicht, de ontspannen sfeer a la Caribbean en het onderlinge contact tussen locals.Bij de boot kwam ik twee Australische meiden uit de bus tegen. Erg gezellig met hen gepraat over reiservaringen en ik heb ze tips gegeven over Bolivia!

Wat heerlijk om weer op het water te zijn!!! Behoorlijke deining (vond Boliviaans jochie minderXD) en felle zon zorgde voor schitteringen op het water. Lake Titicaca lijkt net een zee, want aan de horizon is niets te zien behalve strakblauwe lucht! :D

Onderweg zong een schattig jongetje een liedje om ons wakker en vrolijk te maken :D Na anderhalf uur varen kwamen we bij Isla del Sol. Een bergachtig eiland met Inca ruines. Vroegere inwoners noemden het eiland Titi Khar'ka (rock of the Puma) vanwaar de naam Lago Titicaca afstamt. Het eiland staat bekend als de geboorteplaats van de zon, white god-king Viracocha en de eerste Inca's: Manco Capac en zijn zus/vrouw Mama Ocllo (soort Adam&Eva verhaal). Hedendaagse Quechas en Aymaras beschouwen deze legendes als het verhaal van hun afkomst.

We stapten van boord in Yumani en beklommen de steile trappen: Escalera del Inca. Door het grote meer had ik het gevoel op zeeniveau te zijn, maar toen ik de trappen op klom werd me gelijk duidelijk gemaakt dat ik me op meer dan 4000m bevond, haha! Bovenaan zag ik La Fuente del Inca: een natuurlijke bron die door mensen is opgesplitst in drie stromen, om zo de terrassen (pampas) van water te voorzien. De drie stromen representeren het nationale motto: Ama sua, Ama llula, Ama khella. Hetgeen dat betekent: Don't steal, don't lie and don't be lazy! Vandaar dat de politieke leiders en ambtenaren het water niet mogen drinken haha! :P

Boven aan de berg staat Templo del Sol, een tempel ter ere van de zon zoals de naam al verraadt. Van boven keek je trouwens prachtig uit op Isla de La Luna, met besneeuwde bergtoppen van het vaste land erachter. Vervolgens voeren we naar Pilko Kaina, waar we Palacio del Inca bezochten, het paleis van Inca emperor Tupac Yupanqui. Daarna wilden we terug naar Copacabana varen, maar Bolivia zou Bolivia niet zijn als alles gesmeerd zou gaan! De moter sloeg af midden op het meer... Tja je bent in Zuid Amerika of je bent het niet he! Nadat we meer gewicht (mensen en tassen) naar voren hadden verplaatst, lukte het eindelijk om de motor weer aan de praat te krijgen.

Voor mij zaten twee Aymara vrouwen in traditionele kleding met hun kinderen. Een van de vrouwen gaf bostrvoeding aan haar baby, prachtig en indrukwekkend gezicht!

Rond 5 uur kwam ik moe maar zeer voldaan terug in Copacabana. Toen heb ik wat door het dorpje rondgelopen en sfeer geproefd. Er staat een prachtige Moorse kerk en op het plein werden auto's gezegend met bloemenkransen en heilig water. Vervolgens ben ik naar een locaal marktje gegaan waar alleen maar locals waren. Super om hun interactie te zien! Toen begon het donker te worden, dus toen ben ik terug naar het hotel gegaan.

's Avonds heb ik heel mijn backpack leeggehaald en geordend, zodat ik klaar ben om zondag terug naar huis te vliegen. Ondertussen vanuit mijn raam de prachtige zonsondergang over Lake Titicaca, de bergen en de bootjes gezien! Na een heerlijke dag voor mezelf met wederom nieuwe ervaringen, voldaan in slaap gevallen.

Zaterdag. De laatste dag in Bolivia. Vanmorgen rustig wakker geworden en naar de prachtige zonsopkomst gekeke. Vervolgens op mijn gemakje opgestaan en ontbeten. Veel geschreven&gelezen, genietend van de rust en ruimte :) Daarna uitgecheckt en naar een internetcafe gegaan. Een andere reiziger maakte heel wat stampij omdat het zo duur was (10Bs/uur)... Tja daar kon ik me niet druk om maken, maargoed. Daarna ben ik naar de bus gegaan, waar ik Claudio gedag heb gezegd en heb bedankt voor zijn hulp.

De busreis van Copacabana naar La Paz vond ik best spannend omdat op deze weg regelmatig toeristenbussen worden gekaapt en beroofd... Dus erg relaxt zat ik niet in die bus. Onderweg toch kunnen genieten want het prachtige uitzicht: over Lake Titicaca, vulkanisch landschap en nog hogere bergen met sneeuw. En ik heb ook proberen te slapen.

In San Pedro de Tiquina moesten we allen de bus verlaten en met behulp van een klein houten bootje (met veel te veel mensen aan boord) naar de overkant varen. Ondertussen werd de bus met een soort veerpond (maar dan slechts voor 1 bus of 2 auto's) overgevaren. Komisch gezicht!

In San Pablo de Tiquina een tijdje gepraat met een Nederlandse reiziger. Wederom erg vreemd om in het Nederlands te praten, omdat ik in het Engenls/Spaans denk, haha! Inmiddels was haar bus gearriveerd. Ik schrok toen even, aangezien mijn bus in geen mijlen te verkennen was... Maar gelukkig zag ik de 2 Brazilianen van mijn bus en niet veel later arriveerde onze bus alsnog. Rond 17:00 arriveerden we in La Paz.

Wat een chaotische, vervuilde stad! Maar wederom een schitterend uitzicht over de stad tussen de bergen met de besneeuwde top van de Illimani vulkaan (6500m) op de achtergrond. Ik ben vanaf de busterminal naar hotel Tambo de Oro gelopen, aangezien dat slecht 2 straten verder was en lopen veiliger is dan met een taxi gaan XD Prima hotel, behulpzame receptionist. Ik heb hem een taxi laten regelen voor vannacht, naar het vliegveld. Vervolgens ben ik was gaan rondlopen en heb ik een soort popcorn van een mooi, oud indigena vrouwtje gekocht. Verder wat rond gelopen over de marktjes. Daarna terug naar het hotel gegaan, gegeten en vroeg gaan slapen. Zodat ik alvast wat uurtjes van mijn jetlag goed maak.

Zondag. Om 3:45 opgestaan en uitgecheckt. Om 4:00 werd ik opgehaald door de taxi. Gezien de horrorstories over corrupte taxichauffeurs die je naar een eng steegje zouden rijden om je daar door een bende te laten beroven, of erger, voelde ik me nou niet bepaald veilig alleen in een taxi... Ondanks dat het hotel deze voor mij had geregeld, en me had verzekerd dat het een betrouwbare was. Onderweg herkende ik de tolweg naar het vliegveld dus ik wist in ieder geval dat ik de juiste richting opging. Na ongeveer een kwartier rijden stopte een motorrijder in legerkleding voor ons en gebaarde dat we een zijstraat in moesten, terwijl het vliegveld rechtdoor was.... Dit voelde niet goed! Ik was enigzins gerustgesteld doordat ik in de binnenspiegel zag dat ook de taxichauffeur schrok, hierdoor wist ik dat het geen vooropgezet plan was ofzo. Toen de motorrijder de door hem aangegeven straat inreed, gaf de taxichauffeur ineens vol gas! En we reden snel het terrein van het vliegveld op! Ik begreep nog steeds niet wat er zojuist gebeurd was maar ik was allang blij dat ik veilig op het vliegveld werd afgezet!

Op het vliegveld ingecheckt en mijn backpack afgegeven. Daarna airporttax betaald. Ze deden wederom moeilijk in verband met kreuken en een inimini scheurtje in het dollarbiljet... Maar ik maakte duidelijk dat je daar gewoon mee kan betalen XD Vervolgens naar migration, weer een stempel in mijn paspoort rijker. De gate was een stuk kleiner dan verwacht en er was maar 1 tax freeshop en 1 koffiekiosk. En daar verkochten ze geen Boliviaans bier! Dus dit keer kan ik geen bier voor de mannen meenemen :(

Met een uur vertraging en nogmaals een bagagacheck eindelijk aan boord. We stopten in Santa Cruz, Bolivia. Wow wat is Bolivia groen en nat in die regio! Bolivia is echt een land van uitersten zoals ik al vaker heb gezegd :D Mijn laatste Bolivianos uitgegeven en vervolgens opnieuw in het vliegtuig gestapt om ditkeer naar Miami te vliegen. Ik zat naar een aardige Amerikaanse vrouw en een vriendelijke Boliviaan. Veel over reiservaringen gepraat zowel is als buiten Bolivia :) Door de vertraging zouden we in Miami moeten haasten om onze aansluiting te halen. We kwamen aan via de oceaan: schitterend uitzicht over het enorme strand en de grote Amerikaanse kuststad! Snel van boord gegaan en per trein naar migration gegaan. Daar door een nogal botte man een stempel in mijn paspoort laten zeggen, maar ik was allang blij dat mijn cocathee niet werd afgepakt. Er stond nergens aagegeven waar ik mijn backpack opnieuw moest inchecken en ik werd steeds naar de uitgang van het vliegveld gestuurd... Door de stress, onduidelijkheid, vermoeidheid en niet bepaald hulpzame vliegveldmedewerkers stond huilen me nader dan lachen. Maar omdat dat me niet verder zou helpen, raapte ik mezelf bij elkaar en vroeg ik een vriendelijk ogende Spanjaard om hulp. Gelukkig wist hij mij uit te leggen waar ik mijn backpack kon afgeven zonder het vliegveld uit en opnieuw in te moeten! Daarna doorgerend naar de gate en net op tijd aan boord kunnen gaan!!!

Maandag. De volgende ochtend in Madrid aangekomen. daar was alles gelukkig een stuk overzichtelijker geregeld. Na de paspoortcontrole op mijn gemakje geluncht en mijn ouders gebeld. Daarna terug naar Brussel gevlogen. Op het vliegveld werd ik warm ontvangen door mijn ouders, broer en Irene! Echt super dat ze daar waren!!!! Eenmaal thuis was de tuin versierd en waren daar mijn andere vriendinnen voor een welcom-home-party!!! Dus ondanks een enorme jetlag en een nog grotere cultuurshock was het geweldig lieve thuiskomst!

Reizen naar Puno, Lake Titicaca

Woensdag. Om 4:30 opgestaan, gedoucht, geld gepind en de aardige nachtwacht maakte ontbijt voor ons (terwijl desayuno eigenlijk pas vanaf 6:30 is). Afscheid genomen van de supervriendelijke medewerkers: Que te vaija bien y cuidate mucho! Bovendien kregen we een bedankje (versgebakken koekjes!) mee.

Vervolgens opgehaald door een taxi en naar de office van Wonder Peru Expedition voor de tour naar Puno gebracht. Allereerst zagen we Tectonic Lake: met vele Kingfishes en vele endemische vogels. Bovendien zagen we de stadspoort van de Incas. Ze geloofden dat Cusco het centrum van de wereld was, vandaar de naam. Onderweg zagen we vele rivieren, met verschillende namen tussen Cusco- Pisac-Machu Picchu. Eindigend in de Amazone (werelds grootste rivier).

Daarna kwamen we in Andahuaylillas: Jesuit Church uit de 17e eeuw. In Barrokstijl, gebouwd bovenop een Incatempel van hout uit het tropische regenwoud van Peru en 23 karaats goud. Een mix tussen de stijl van de indianen, Spanjaarden en de Mooren (Arabisch). Bovendien staat er een replica van de zwarte Jesus. De originele is in Cusco. Tijdens hevige aardbevingen probeerden gelovigen het beeld uit de kerk te halen, maar toen stopten de bevingen plotseling. Dat was natuurlijk een teken van boven! De kerk wordt ook wel San Pedro´s Chapel genoemd en heeft een Vaticaanse invloed.

Vervolgens heb ik buiten op het plein mooie indigenas gefotografeerd en zijn we weer verder gereden. Onderweg kregen we na iedere stop iets te drinken aangeboden, goede service dus! We kwamen bij het dorpje Urucos met het gelijknamige meer. De revolutieleider Tupacamara van de indigenas streed daar tegen de Spaanse leider. We reden verder door Valle Vilcanota: een mooie vallei met Eucalyptus bomen.

Daarna kwamen we in Raqchi: een zeer belangrijke stad van de Incas. Daar stond de grootste en enige tempel ter ere van Wiraqocha: god der goden! De stenen die de incas gebruikten voor tempels en paleizen waren groten en pasten beter op elkaar, dan de gene die ze gebruikten voor huizen. Bovendien gebruikten ze trapezium vormen, fundering en klei op zo aarbeving en erosie-proof gebouwen te bouwen!

Ze sloten pakten met aliances door vrouwen en kinderen uit te wisselen. Op 22 december scheen de zon precies door de hoofdstraat en dan wisten ze dat het tijd was om te oogsten en tijd was voor het feest der jeugdigen. Waarbij de jongens vechten met stieren, zodat de rongorde tussen de nieuwe generatie kon worden bepaald.

Raqchi was ook een bedevaartsplaats, waar jaarlijks vele pelgrims kwamen en offers in de nissen van de tempel plaatsten. Naast de 400 mensen die binnen de muren van de stad leefden, leefden velen (onder andere slaven) buiten de muren. Voor deze bewoners en bezoekers was natuurlijk voedsel nodig. De Incas begrepen dat er verschillende voedselwaren oogstbaar zijn in de verschillende natuurgebieden. Dit verbouwden ze dan ook zelf en transporteerden ze naar de Coll ca´s in Raqchi: Ronde hutten met rieten daken, waarin de voedselwaren koel (door de dikke muren van lavastenen) en droog bewaard konden worden.

Het komt op mij over alsof de Incas overal goed over na hebben gedacht en de pure krachten van de natuur benutten en respecteerden!

Vervolgens reden we naar het restaurant van Wonder Peru Expeditions, waar we heerlijk lunchten en genoten van het prachtige, rustgevende landschap (met lamas!). Daarna reden we door naar letterlijk het hoogtepunt van de tour: La Raya (4335m). Prachtig zicht op de besneeuwde lavabergen. Bovendien El Altiplano, omgeven door cordilleras. Waar weinig vegetatie is, maar waar toch Lama´s en Vicunas leven. Onderweg zagen we vele gletsjerrivieren die allemaal uitmonden in Lake Titicaca. Om deze reden is het water relatief schoon en drinkbaar!

In Pukara bezochten we een museum over de (pre)Incas. Erg interessant. Vele beelden met puma´s want de puma staat voor kracht en kunde. Bovendien kregen we veel informatie over chakras en energiebanen. Ze geloofden daar namelijk sterk in. Dat is ook te zien in afbeeldingen van Wiraqoche. Er zijn trouwens duidelijke aanwijzingen dat de pre-incas uit Morgolie kwamen: gezien hun overblijfselen die goed bewaard zijn gebleven door inbalseming. Ze hebben zogenoemde spleetogen, platte neuzen en dikke lippen.

Via Julia, een grote industriestad, reden we langs Lake Titicaca. Wat een prachtig uitzicht!! Daarna kwamen we in Puno. Op het station van Puno geholpen door een aardige vrouw. Ik heb mijn ticket voor Copacabana gekocht en we zijn met een taxi naar het hostel gegaan dat de vrouw aanraadde. In Puno zijn trouwens veel mototaxis en riksjas in de drukke straten! In het hotel hebben we gelijk een tour voor morgen regeld. Vervolgens gedoucht en naar de markt geweest. Heerlijk om weer even alleen te zijn, samen reizen is behoorlijk intensief... En super om door de drukke straten en door de markt te lopen waar alleen maar locals komen :D

Donderdag. Vanochtend vroeg opgestaan, gedoucht en ontbeten. Vervolgens door een colectivo opgehaald en naar de haven van Puno gebracht, waar vele toeristenboten lagen. We werden hartelijk ontvangen met pampluit en charangomuziek. Heerlijk op weer eens op het water te zijn! En een prachtig gezicht, de opkomende zon over het enorme meer!

De gids vertelde veel over het ¨hoogst bevaarbare¨ meer ter wereld. Hoewel Puno op 3800m hoog ligt, is er geen sneeuw op de omringende bergen. Gedurende de dag warmt de felle zon het water op, waarna ´s nachts de warmte weer opsteigt. Hierdoor heerst er een aangenaam microklimaat!

We voering naar Islas de Uros, oftewel the floating Islands. Prachtig gezicht vanaf het dek van de boot. Een en al genieten! We bezochten het eiland Suma Kurmi (beautiful rainbow) en maakten kennis met de bewoners (Aymaras). Mooie traditionele kledij. Interessant om te zien hoe zij leven op de drijvende (weliswaar verankerde) eilanden, volledig bestaand uit een soort riet: Totorre. Totorre is bovendien eetbaar voor mensen en ik heb het dan ook geproefd :) Bovendien wordt het gedroogd en gebruikt om vuur mee te maken om te koken. Naast Totorre eten ze vis, eieren van vogels en vogels die ze zelf vangen, vinden en schieten. Echter zorgen ze er ook voor dat ze het biologische evenwicht niet verstoren!

Kinderen gaan naar de plaatselijke basisschool per roeiboot. Touw en hout voor hun hutjes kopen de op het vaste land om hun eiland en huizen steviger en sustainable te maken. Vandaag de dag helpt het toerisme hen om meer geld en goederen te krijgen. Dat is een positief aspect van toerisme. We mochten binnenkijken in de rieten hutjes. Echt onvoorstelbaar hoe ze daar leven! En geweldig dat ik dit mag zien en ervaring :)

Vervolgens zijn met per traditionele rieten boot, roeiend langs een aantal eilanden gevaren. Wederom een prachtig gezicht!

Daarna 2,5 uur gevaren richting Taquile, een groot mooi eiland met Quecha´s in traditionele kleding. Aan de kust zagen we hoe een Quecha vrouw kleding waste in het water en droogde op de rotsen. De traditionele kleding heeft een betekenis. Mannen met rood met blauwe hoeden en een heuptas (gemaakt door de vrouw) met cocabladeren zijn getrouwd. Mannen met rood en witte hoeden zijn single. Vrouwen met hoofddoeken/sjaals met dunne zachtgekleurde pluimen zijn getrouwd. Vrouwen met hoofddoeken/sjaals met dikke felgekleurde pluimen zijn single.

Op het eiland zijn we meer dan 500 traptredes opgeklommen om een geweldige panorama te zien van Lake Titicaca en om heerlijk te lunchen met quinoa-currysoep en vers gevangen trucha (een endemische vis). Een beetje onwennig om vis met vinnen, schubben graat en al geserveerd te krijgen maar het was super lekker!

Er zijn trouwens vele legendes over Lake Titicaca. Zo zouden de Incas hun goud en andere kostbaarheden in de enorme binnenzee hebben gegooid om te voorkomen dat de Spanjaarden het hen zouden afnemen tijdens de kolonisatie. Er zou een enorm monster op de bodem (200m diep) leven. En wanneer het beeld van de donkere maagd verplaatst wordt, zal Lake Titicaca overstromen.

Er zijn trouwens een aantal eilanden al verzonken. Daarom noemen ze deze ookwel Atlantis van Titicaca. Gedurende de regentijd stromen grote stukken eilanden onder. Taquile staat bekend om de Quecha mannen die verscheidene textielwaren breien en haken. (nadat de vrouwen de alpacawol hebben gesponnen). We mochten de kids geen snoep geven omdat er geen (tand)arts op het eiland is.

Na wederom een interessante, vermoeiende dag met vele nieuwe ervaringen voeren terug we over het prachtige bijzondere meer naar Puno. In de haven werden we opgehaald door een colectivo en naar Plaza des Armas gebracht (omdat wij de naam van ons hotel niet meer wisten XD). Ik wist gelukkig dat het in de buurt van El Mercado Central was en Alex wist de straatnaam dus uiteindelijk kwamen we er alsnog :)

´s Avonds mijn spullen ingepakt en heerlijk uiteten geweest: wederom pizza en wijn haha! De wijn in Peru trouwens bij lange na niet zo smaakvol als die uit Chili en Bolivia! Vervolgens hebben we een enorm ijsje gegeten en geproost op de laatste avond. Aangezien ik morgen naar Copacabana reis om zaterdag naar La Paz te gaan.

Verdrietig om dit af te sluiten maar vooral ook heel dankbaar voor de geweldige tijd, enorm veel nieuwe ervaringen en levenslessen!

El Valle Sagrado y Machu Picchu!!!

Maandag. Gisteravond hadden we ineens geen kraanwater meer... Typisch Latijns Amerika otra vez! Gelukkig deed de kraan het vandaag weer. Vanochtend wederom heerlijk ontbeten, wat een geweldig idee een bakkerij combineren met een hostel!

Vervolgens onze backpacks in het opslaghok achtergelaten en opgehaald door een aardige (kleine!!!) Peruaanse vrouw. Zij gaf ons de treintickets naar Aguas Calientes en meer informatie over ons programma de komende dagen. Na een tijdje wachten werden we door een toeristenbus opgehaald. Een erg enthousiaste en grappige gids verstrekte meer informatie en verzekerde ons dat we na het bezoek aan El Valle Sagrado op tijd zouden zijn voor de trein.

Allereerst reden we via Sacsaywama, Q´enqo, Puka Pukara en Tambomachay de bergen in. Wat is Peru meer ontwikkeld, groen en anders dan Chili en Bolivia! De bergen/ rotsformaties zijn even overweldigend maar er is meer water dus er is veel meer vegetatie. Heerlijk om de geur van bomen en niet-stoffige lucht te ruiken, haha :)

Toen kwamen we in the Rio Urumbamba Valley, oftewel El Valle Sagrado! Allereest kwamen we bij het koloniale dorpsgedeelte. We bezochten een marktje met artesenias. Daar zagen we hoe een Aymara vrouw aan het weven was. Prachtig gezicht!

Peru is een grote exporteur van zilver. In Pisac keken webij een edelsmid hoe hij edelstenen verwerkte in een zilveren armband. Interessant om te zien. Vervolgens gingen we naar een grotere markt. Ruim opgezet, vriendelijke, niet opdringerige verkopers :) Alex heeft daar een sombrero gekocht :D

Daarna reden we verder de bergen in. Geel grasachtige vegetatie, eucalyptus bomen en enorme bergkammen. Toen kwamen we bij Inca Citadel (na het kopen van een boleto Turistico). Het meest indrukwekkend zijn verre weg de agriculture terracing van de Inca ruines: Enorme terrassen die werden gebruikt voor het verbouwen van mais, quinoa, papas etc. Op deze manier konden zij zichzelf voorzien van voedsel, hoog in de bergen!

We beklommen een driehoekvormig plateau met daarop de ruines van de huizen van 80 families: de zeer welgestelde elite! Het hoogste huisje werd gezien als een magische, religieuse en astronomische plaats (midden in de nacht kun je van daar de melkweg zien). Bovendien zagen van El Cementerio Inca. Na inbalseming werden de lichamen in foetushouding in de kleine grotten geplaatst met plata y oro (zilver en goud). Na de vele eeuwen is het pad naar de graven door erosie weggevaagd. Met als gevolg dat de graven nu onbereikbaar zijn en iets mistieks hebben!

Inca betekent trouwens letterlijk koning. Wanneer men spreekt over de Incas bedoelen zijn de vele oudbewoners van de Andes. Dus de Andians, (voornamelijk!) Quechas of Aymaras, niet de enkele koningen! Het inca rijk bestond uit hedendaags Colombia, Ecuador, Peru, Bolvia en noord Chili en Argentinie.

Daarna reden we naar Urumbamba, met kleine lokale dorpjes onderweg waar we lunchten. Vervolgens moesten we behoorlijk haasten naar Ollantaytambo, een dorpje bij twee enorme Incaruines, vanwaar we met de trein naar Aguas Calientes zouden reizen. Net op tijd stapten we in. Alex en ik zaten niet samen maar gelukkig was een Nederlands gezin bereid om van stoel te ruilen. Het was erg vreemd om na 4,5 week weer eens in het Nederlands te praten! Ik moest echt nadenken over de woorden, uitspraak en zinnen. Echt een rare ervaring!

Maargoed, in de trein genoten van het prachtige uitzicht! Een ruwe rivier tussen de bergen/ rotsen naast het spoor. Bijzondere kleuren. Het werd steeds groener totdat we in the cloudforest en in het jungle achtig gebied kwamen. Daar zagen we trouwens ook het begin van de Incatrail, de 82 km lange route naar Machu Picchu.

Op het station werden we opgehaald door een aardige vrouw en een superschattig meisje. Via de markt liepen we naar ons hostel IncaPata. Gedoucht en gegeten. ´s Avonds kwam de gids van morgen, Francisco, langs om ons een briefing te geven. Daarna heb ik Alex gered van een insect :P Met blote handen gevangen en naar buiten gegooid, haha! En vervolgens gelijk in slaap gevallen.

Dinsdag. Vanochtend was ik wederom vroeg wakker. De bustickets naar Machu Picchu waren er echter nog steeds niet. De receptionist heeft ze toen zelf voor ons geregeld. Vervolgens met een van de vele bussen door het nevelwoud naar boven, naar de ingang van het park van Machu Picchu gereden. Prachtige route en klaarblijkelijk goed getrainde buschauffeurs... Smalle zandweg naast een enorme afgrond. (ik ben blij dat we hier niet in de regentijd zijn!)

Bij de ingang op de rest van grupo Celeste en Francisco gewacht. Ik koos voor de groep met de Spaanse uitleg, en dat bleek goed verstaanbaar en natuurlijk wederom goed voor mijn Spaans :) Na een korte introductie gingen we het park in en beklommen we alle trappen .Pfff wat een klim. Geniaal hoe de Incas daarboven zo´n enorme stad hebben weten te bouwen, geen enkele vijand zou instaat zijn geweest om de stad aan te vallen zonder ofwel fysiek het niet te halen ofwel te worden ontdekt!

De gids maakten hetzelfde grapje als de gids van gisteren XD Toeristen met klachten aan knie/heup/hart of vanwege hoogteziekte of verliefdheid konden beter beneden blijven!

Wat een schitterend uitzicht over de beroemde Machu Picchu. Ik begrijp wel waarom dit een toeristische trekpleister is! Indrukwekkend dat de ruines zo goed bewaard zijn gebleven ondanks aardbevingen, vulkaanuitbarstingen en oorlogen. Ze bouwden hun gebouwen van de rotsen die zo beneden bij de rivier vonden en die ze zelf hakten en vervormden (mbv brons!). Bovendien gebruikten ze het hout van de bomen uit het nevelwoud voor deuren en paga (soort riet) voor de daken. Verbazingwekkend hoe ze zonder cement zulke solide gebouwen konden maken!

Machu Picchu is trouwens de naam van de grote oude berg waaraan het incadorp grenst. Waynu Picchu is de jongere, kleinere berg aan de overzijde. De Incas hebben niets schriftelijks achtergelaten. Vandaar de vandaag de dag, de oorspronkelijke naar van het Incadorp niet bekend is. Maar hun gebouwen/ ruines vertellen des te meer over hun cultuur!

Ze leefden echt met de natuur en met haar elementen. Ze vereren vele natuurgoden zoals Pacha Mama en water staat voor leven! Dieren werden vooral symbolisch gebruikt: Serpiente staat voor de onderwereld, oftewel de doden. Puma staat voor de aarde waarop ze leefden en Condor voor de hemel en de goden.

Om te weten wanneer te oogsten en te zaaien, bouweden ze een raam op het oosten, waar de zon door zou schijnen op 22 december wanneer ze konden oogsten. En een raam op het zuidoosten, waar de zon door zou schijnen rond 21 juni, wanneer het tijd was om te zaaien. Echter is de incakalender gebasseerd op de stand van de maan. Om duidelijk te maken waar noord, oost, zuid en west zijn plaatsten ze een vierkante steen met iedere hoek in een richting en de noordelijk punt hoger. Ze hadden boven op de berg ook een irrigatiesysteem voor het altaar van de tempel en de deur van tempels was altijd richting het westen.

Voor de communicatie gebruikten ze rooksignalen, muziek instrumenten, water als reflectiespiegel van zonlicht en echo tussen twee muren parallel aan elkaar. Ingenieus he!

We hebben in een van de huisjes in de schauduw gepicknickt. Hoe cool is dat: picknicken in de Machu Picchu! Vervolgens zijn we door het nevelwoud naar beneden geklommen. Dat was een behoorlijk steile afdaling maar het schitterende uitzicht en heerlijke gevoel in de natuur was het zeker waard!!!

Vervolgens doodop, maar trots (die afdaling was echt kicken!) en voldaan neergeplofd in een restaurant en heerlijk pizza gegeten en uitgerust. Daarna hebben we rondgelopen door het mini dorpje Aguas Calientes, op zoek naar ijs en koffie. Toen we op het plein zaten kwamen en een jongetje en meisje bij ons zitten, met ons praten en wilden ze met ons spelen. Natuurlijk gingen we daarop in, erg hilarisch! Al gauw kwamen en nog 4 andere kindjes bij. Super gezellig en vol lol gemaakt. Ze tekenden in onze schriften, we gooiden over met een trui (por que no?), kietelen, treintje en paardje spelen. Kortom, we hebben ons goed vermaakt, evenals de mensen op het plein, die geamuseerd toekeken :P Toen we moesten gaan in verband met de trein terug, kreeg ik een dikke knuffel van de kids en keken ze sip maar dankbaar voor de leuke middag! :)

Onderweg naar het station kwamen we een van de ¨toeschouwers¨ tegen en hij noemde Alex: Don Niño haha! Daarna stapten we in de trein, na een zeer geslaagde, vermoeiende Machu Picchu ervaring!!!

Op het station zouden we worden opgehaald om terug naar Cusco te gaan. Echter was er niemand met onze namen op een bordje... Ik vroeg een vriendelijk ogende mevrouw van een andere touroperator om hulp. Zij belde de agency en regelde dat we met een andere bus alsnog naar Cusco konden. Echt super fijn! Eenmaal in de bus moesten we nog een hele tijd wachten, omdat de buschauffeur met de manager discusseerde over zijn salaris XD Dat kan ook echt alleen maar in Zuid Amerika gebeuren he!

Uiteindelijk vertrokken we een uur later. De chauffeur reed behoorlijk opgefokt (bij iedere drempel vlogen letterlijk 10 cm de lucht in) en dat voelde niet bepaald veilig. Gelukkig toch ongedeerd in Cusco aangekomen. En in de aangenaam frisse luch (na de warmte en hoge luchtvochtigheid van het nevelwoud) terug naar ons hostel gelopen. Direct in slaap gevallen. Wederom weer heel wat ervaringen rijker!!!!

Reizen naar en in Peru!

Donderdagnacht zouden we per semi-cama bus naar Arica reizen, een plaatsje aan de Chileense kust vlakbij de Peruaanse grens. De bus was een stuk luxer en ruimer dan we hadden verwacht, dus dat was een aangename verrassing!

Onderweg aan stargazing gedaan: Wow, echt schitterend (letterlijk en figuurlijk!) Daarna ben ik al gauw in slaap gevallen. In Calama moesten we, onverwachts, allemaal de bus verlaten, onze backpacks aannemen en een half uur buiten in de kou wachten... Dat was niet goed voor mijn slaperige hoofd :P

Gelukkig werden bij instappen onze backpacks gelabeld en dat voelde, gezien de verscheidene verhalen over verdwenen backbacks redelijk veilig :) We moesten echter onze paspoorten afgeven omdat we een militair terrein zouden betreden, daar was ik minder blij mee. Maar aangezien alle locals dat zonder protesteren deden, vertrouwde ik erop dat dot wel goed zou komen. En dat was natuurlijk weer een lesje loslaten voor mij!

De volgende ochtend om 7 uur aangekomen in Arica. Hoewel het bewolkt was, zag het strand er prachtig uit en was het heerlijk om weer eens frisse oceaanlucht in te ademen (ipv stoffige woestijnlucht). In Arica is het contrast tussen krottenwijken, Europeesachtige winkelcentra en de eindeloze woestijn enorm!

In de bus terminal regelden we gelijk bij een operator onze doorreis naar Cusco. In totaal zou het 35 uur reizen kosten, pffff! Maar dat is het zekerste weten waard! :) Na het ontbijt vertrokken we per taxi colectivo richting de grens tussen Chili en Peru. Bij de Chileense douane lieten we onze paspoorten, tijdelijke visa en bagage controleren. Echter duurde het bij de Peruaanse douane een stuk langer omdat de douanier zei dat ik een visum nodig had om Peru binnen te komen... Het mocht en zou niet gebeuren dat ik hier niet verder mocht! Dus in mijn beste Spaans (en met mijn charmantste glimlach!) overtuigde ik de beste man dat ik voor die korte week geen officieel visum nodig had! Met succes :D Dus toen kreeg ook ik een nieuwe stempel in mijn paspoort (yeaaaah) en konden we door naar Tacna!

Onderweg zagen we reusachtige bergtekeningen, erg indrukwekkend. De vriendelijke taxichauffeuse bracht ons naar de desbetreffende busterminal in Tacna. Toen zij echter met de bustickets kwam bleek dat we de bus naar Arequipa pas om 10 uur ´s avonds zouden hebben, dus zouden we 13 uur op het station moeten wachten :O Terwijl de operator in Arica had gezegd dat we om 12uur onze aansluiting zouden hebben... Pff wat een domper was dat zeg! Alsof we nog niet lang genoeg onderweg zouden zijn XD

Gelukkig wist het Spaanse koppel bij de busoperator Flores te regelen dat we onze tickets konden omboeken! Weliswaar tegen betaling, maargoed het is en blijft Latijns Amerika he! Dus toen hebben we dollars omgewisseld voor Peruaanse Soles. Een briefje van 20 dollar kon ik niet omwisselen omdat er een klein scheurtje inzat... Terwijl je er in gewone winkels gewoon mee kan betalen...Tja wederom blijkt de Zuid Amerikaanse logica anders dan de Nederlandse :P Hoedanook, ik was super blij dat we een goede aansluiting naar Cuzco zouden hebben en de bus was bovendien een stuk luxer dan de gene die we aanvankelijk zouden hebben! Dus nu verlies ik geen kostbare dag op een busterminal!!! :D

Om 12:30 de bus van Tacna naar Arequipa: Prima bus, veel beenruimte. Spaanse films met Spaanse ondertiteling gekeken (erg goed voor mijn Spaans!). En onderweg kregen we een gebakje en drinken :) 7 uur later kwamen we aan in Arequipa. Daar hebben we avondgegeten in een restaurant genaamd Charlotte, haha!

Daarna stapten we in de VIP bus van Flores: wat een luxe!!!Echt Business Class a la in een vliegtuig . Stoel plat, lekker eten gekregen en heerlijk kunnen slapen! Dat was de extra 20 euro (naast de enorme tijdswinst natuurlijk) zeker waard! :)

Zaterdagochtend om 7:30 aangekomen in Cusco. Brak van het lange reizen, maar blij dat we er eindelijk waren. Toen hebben Alex en ik een taxi genomen naar hostel&bakery Pan...Tastico van de Zwitserse vriend van Alex. (Ze kennen elkaar van hun dorpje in Zwitserland). Er heerst een erg gezellige sfeer en het ontbijt, met vers gebakken brood was heerlijk! Zeker na al het taaie, smaakloze, witte brood van Bolivia was dit een erg aangename bijkomstigheid! Bovendien weet die vriend alle ins en outs van Peru (hij woont om het half jaar hier) en kan ons dus goed helpen met de Machu Picchu tour. Ideaal dus!

We konden pas ´s middags inchecken dus hebben we onze backpacks gedumpt en zijn we de stad gaan verkennen! Wat een prachtige stad! Hoewel het heel groot is, voelt het niet zo. Vele smalle straatjes, prachtige architectuur en het is hier een stuk groener dan in Chili en Zuidwest Bolivia!

Een ijsje gegeten en koffie gedronken bij de starbucks, niet bepaald cultureel maar wel erg lekker, haha! En hebben we met pizza geluncht :) Daarna kwamen we bij een klein marktje bij de fontein. Daar heb ik mijn eerste echte souvenirs gekocht. Daarna konden we de kamer op. Wat een prachtig uitzicht over de gehele stad! Echt schitterend! En vervolgens heerlijk gedoucht, ookal was het water afwisselend gloeiend heet/ ijskoud. Het is en blijft Zuid Amerika he!

´s Avonds een heerlijke Inka massage genomen, bij een van de vele vrouwtjes die het continu aanbieden. Volgens Bjanne en Laura (het Duitse koppel van onze Salar groep) zouden de massages in Cusco de moeite waard zijn, en dat bleek ook daadwerkelijk zo te zijn! Het was een erg ontspannen behandeling na zo´n lange busreis en de wederom hoge altitude!Twee erg aardige, lachgrage vrouwen met een salon achterin in markt, waar we zelfs nooit zouden zijn gekomen. We besloten een Inka massage te nemen: een mix tussen Reiki, Hot stone en relajando met coca&eucalyptusolie. Dat was een goede keuze: heerlijk ontspannen! De vrouwen waren erg blij met ons als klanten, zeiden ze. Omdat wij de fullpackage wilden EN omdat wij geen enge, vieze lichamen hebben (zeiden ze letterlijk, hahaha!).

´s Avonds op tijd naar bed gegaan met een prachtig uitzicht over alle lichtjes van de stad met enorme bergen daarachter. Als klap op de vuurpijl (letterlijk) werd er vuurwerk afgestoken vanuit de bergen :D Geen idee waarom, maar het was een schitterend gezicht!

Zondagochtend, was ik om 5 uur klaar wakker, dus toen ben ik opgestaan :) Heerlijk rustig was het niet, want in een backpackershotel zijn altijd vroege vogels aanwezig! Een tijd met Daniel, een local die getrouwd is met de receptioniste gepraat over Cusco en het leven hier. Erg interessant en leuk om te merken dat ik me steeds zekerder over mijn Spaans voel en diepgaandere gesprekken in het Spaans kan voeren :)

Over Peruaanse gewoontes gesproken: bij de eerste keer niezen zeggen ze ¨Salud¨, oftewel gezondheid. Bij de tweede keer ¨Dinero¨, oftewel geld. En bij de derde keer ¨Amor¨ oftewel liefde. Een andere gewoonte: op ieder huis staat een kruis met twee beeldjes van varkens. Hier geloven ze dat varkens gelukbrengen (mas o menos zoals the holy cow in India).

Vanochtend verder de Machu Picchu tour vastgelegd en naar de plaza gewandeld. Daar was een heuse optocht aan de gang, maar we begrepen de reden daarvan niet. Dus vroegen we het aan een politieagent (met Sombrero!): Iedere zondag houden ze een defile ter ere van hun vaderand. :) We hebben heerlijk op een balkon van een restaurant mensen zitten kijken en gefotografeerd! Vervolgens wederom heerlijk geluncht en de tour naar Puno (Lake Titicaca) geregeld. Onderweg zullen we verscheidene bezienswaardigheden bezichtigen met een gids, zodat ik alsnog meer van Peru kan zien :)

In een boekwinkeltje heb ik 3 Spaanse boeken gekocht van een grappig oud mannetje! Want ik wil mijn Spaans echt blijven verbeteren, ook als ik terug ben in NL :) ! Daarna zijn we met een taxi (ivm met de hitte en de steile berg) naar Tambomachay gegaan (El baño del inca) en Puka Pukara (Red Fort). Dat zijn inca ruines in de prachtige groene bergen van Peru!
Vervolgens wederom een ijsje op de plaza gegeten en gerelaxt in het hotel :)

Morgen gaan we naar The Sacred Valley, Agua Calientes en dinsdag naar Machu Picchu!

What a life!!! :D

Wilde Westen horsebackriding, mountainbiking in de woestijn!

Woensdagochtend. Prima geslapen! Op mijn gemakje (natuurlijk!) als eerste opgestaan en in de opkomende zon zitten schrijven en lezen. Ik was aanvankelijk helemaal niet van plan om naar Chili en Peru te gaan, dus heb me daarvoor ook niet ingelezen en dat wilde ik dus inhalen!

Lekker ontbijt gemaakt in ons keukentje. Daarna weer even internet gebruikt (dat is verrassend snelhier, zeker voor Latijns Amerikaanse standaarden!). En wederom lekker op een terrasje een ijsje gegeten :) What a good life!

´s Middags naar The Cactus Ranch gegaan om te gaan paardrijden.Het meisje datons naar de paarden bracht was natuurlijk voor Boliviaanse standaarden op tijd :P De ranch is prachtig!!!! Volledig gemaakt van hout en een echte cowboy als eigenaar, die een heuse passie heeft voor depaarden! We kregen lederen kappen om onze kuiten/schoenen en een capop. De cowboy hielp ons met opstijgen en toen vertrokken we richting de oase.

Midden in de droogste woestijn ter wereld, tussen de besneeuwde bergkammen en de vulkanen,bevindt zich een oase, vlakbij San Pedro de Atacama. Onderweg stopten we regelmatig om de interessanteverhalen van de charismatische cowboy te horen en te genieten van het prachtige uitzicht. Wat een prachtig gezicht, het opstuivende rode zand, de cowboy en het overweldigende landschap!

Mijn paard wilde steeds sneller, maar aangezien Alex minder rij-ervaring heeft, moest hij in het midden blijven rijden. Het koste behoorlijk wat moeite om mijn paard rustig te houden, en eerlijk gezegd begreep ik wel dat hij wilde galloperen, een betere locatie ter wereld bestaat niet! Een voordeel van stapvoets paardrijden was, dat ik uitgebreid de mogelijkheid had om foto´s te maken :)

Mam, ik ben trouwens erg blij met je zonnebril: tegen al het opstuivende zand en de felle zon!

Het rode zand wordt veel gebruikt om huizen te bouwen, omdat het goedkoop en overal beschikbaar is. Echter is het niet bepaald solide en verzakken de muren al na enkele jaren. Maar gezien de Latijns Amerikaanse ¨hier&nu¨ mentaliteit is dat geen probleem XD

We reden de oase uit en doorkruisten Rio San Pedro. Geweldig gezicht!!!! Toen kwamen we in de woestijn van roodzand en een prachtige Canyon. Meer Wilde Westen-achtig bestaat niet! Daar gallopeerden we (eindelijk!) door het losse zand. Wat een geweldig mindful gevoel!! Yiiiiihaaaaa!:D Vervolgens keken we vanaf de top van de Canyon uit over de enorme woestijnvallei: WOW! Onbeschrijfelijk en overweldigend mooi. We reden in draf terug naar de rivier en reden de oase in. Wat een geweldige ervaring!

Beurs en uitgedroogd, maar zeer voldaan liepen we terug naar ons hostel in San Pedro de Atacama. ´s Avonds heerlijk samen gekookt, na de hoogstnoodzakelijke douche en hebben we afscheid genomen van Bjanne en Laura. Daarnazijn we op tijd gaan slapen. Ik weet niet hoe het komt maar ik slaap hier zo heerlijk, haha!

Donderdag. Vanochtend wederom in de opkomende zon zitten schrijven en ontbeten. Hihi Alex zijn kaasverslaving is bijna net zo erg als de mijne met ijs XD Anyway vanochtend weer heerlijk tranquilo: foto´s geupload (dan heb ik altijd een backup) en Alex Zwitserse vriend Leon gemaild. Hij heeft een hostel in Cuzco waar we zullen verblijven en hij regelt de Machu Picchu hike voor ons. Ideaal dus! :)

Daarna weer op het terrasje ijs gegeten en zijn we naar de markt geweest. ´s middags hebben we mountainbikes gehuurd en zijn we naar Valle de la Luna gefietst. Bizar om dwars door een woestijn te mountainbiken! Pff dat bleek erg zwaar, heuvel op, slecht wegdek en de altitude natuurlijk. Maar we hielden vol en het prachtige, wederom bijzondere landschap (maanlandschap, vandaar de naam) was het zeker waard! Geweldig :) En het voelde goed om weer eens flink te bewegen!

Uitgedroogd&bezweet kwamen we terug in San Pedro de Atacama. Flink bijgedronken, gedoucht, gegeten en onze spullen ingepakt. We zouden namelijk met de nachtbus naar Arica (de Chileense kust, vlakbij de grens met Peru) reizen.

Wat een heerlijke en ontspannen tijd in het wilde westen dorpje! De noord-Chilenen lijken op het eerste gezicht een stuk opener en hartelijker dan de Bolivianen. Hun huid is iets roder en hun Spaanse accent is een stuk moeilijker te verstaan! (sneller, minder articulatie en ze spreken de laatste letters van de woorden niet uit). Kortom een goede ervaring met Chili!!!

Potosi, Salar Uyuni, lagunas en Chili!!!

Zaterdagochtend, vroeg opgestaan, gedoucht en ontbeten. Daarna de laatste dingen gecheckt en per taxi naar het busstation gegaan. In de bus: volop genoten van het prachtige uitzicht op het overweldigende, gevarieerdelandschap! Veel foto´s gemaakt en de eerste lama´s in het wild gespot en ijs&sneeuw!:)

Via Potosi (de plaats om de mijnen te bezoeken) reden we dwars door de bergen en de woestijn kwamen we aan in the middle of nowhere! Genaamd Uyuni: slecht een mainstreet, een paar huisjes&hostels en verder helemaal niets! We werden bij de busterminal opgehaald (lees een straat met een aantal bussenXD) en naar ons hostel gebracht. Erg cozy, veel hout en een schattige kamer! Heerlijk pizza gegeten in een restaurant tegenover ons hostel en optijd gaan slapen. Ik had al van anderen van de talenschool gehoord dat de Salar tour erg vermoeiend is, mede omdat je door de kou weinig zult slapen...

Prima geslapen en ons klaargemaakt voor Salar Uyuni. Wij stonden (natuurlijk!) braaf op tijd te wachten om te worden opgehaald. Maar na een half uur te hebben gewacht was de 4WD er nog steeds niet, Boliviaanse tijd he XD Toen ging Alex informeren bij de touroperator. Ondertussen aanschauwde ik een defilé voor de cumpleanos de Bolivia (dat is maandag) en toen kwam de mevrouw met de tickets voor Chili, haha zul je altijd zien!

De backpacks werden bovenop het dak van de 4WD geladen en we ontmoetten onze groepsgenoten: Michael&Juliette (Fr) en Bjanne& Laura (Du). Dat was gelijk al erg gezellig! We reden dwars door de woestijn, waar daadwerkelijk niets groeit door het zout van de Salar. Wat een bijzonder landschap!

Onderweg stopten we allereerst bij El Cementario del Trenes: een dumpplaats voor oude treinen midden in de woestijn, dat zorgde voor een bijzondere sfeer! Vervolgens reden we naar een klein dorpje: Colchani, erg toeristisch waar ze alpacakleding en artesanias de sal verkopen. Een groep locals was aan het voetballen dus toen ben ik daar gaan kijken :P

Onderweg hebben we veel gelachen en meegezongen met de Boliviaanse muziek, tot groot vermaak van de driver: Gustavo (erg sympatieke man!)

Daarna zijn we de grootste Salar ter wereld opgegaan!!!! Wat een onbeschrijflijk gezicht: een enorme spierwitte zoutvlakte in contrast met de helderblauwe hemel tussen enorme bergkammen! Montones de Sal: Bergen zout waarvan de dorpelingen het zout nemen voor verkoop (oa export!) en het bouwen van hun huizen. Toen stopten we bij Antiguo Hotel de Sal: een voormalig zouthotel (de muren gemaakt van zout-bakstenen en zoutcement) met een plateau met vlaggen van alle supporting countries (waaronder NL!). Wederom een toeristische locatie met vele 4WD´s en vele toeristen die maffe foto´s maakten (zoals wij!!) met perspectief. Daar hebben we heerlijk in de ijle buitenlucht geluncht.

Vervolgens reden we door naar Isla InkaWasi: een eiland in het midden van de Salae, waar enorme cactussen groeien. De Salar was vroeger een enorme binnenzee, die inmiddels is uitgedroogd. Vandaag de dag is dan ook nog veel dood koraal te zien.

Aan het eind van de dag reden we naar Hotel de sal ¨Coral de Puerto Chuvica¨. Een hotel volledig gemaakt van zout, met uitzicht over de Salar. Prachtige sunset! Na deze indrukwekkende dag hadden we behoorlijke trek. Echter was de hostess niet bepaald in een vriendelijke bui en moesten we om de een of andere reden aan een tafel voor 12 personen gaan zitten (terwijl we met zijn zessen waren). Terwijl de groep van 12 aantwee 6 persoonstafels moest zitten... En ondanks de kou moest en zou de buitendeur open blijven...Tja Boliviaanse logica blijkt anders dan de Nederlandse!

Hoedanook, we hadden behoorlijke honger en dorst! Laura had een kaartspel meegenomen en leerde ons een leuk blufspel, erg hilarisch! Bij de oefenpot won ik dik, maar bij de echte verloor ik dramatisch, haha! Na meer dan anderhalf uur te hebben gewacht, kwam Gustavo (om 8u ipv 6:30) eindelijk het eten brengen. Dat smaakte overheerlijk! Lekkere soep, gebakken platano, papas (natuurlijk!), Quinoa en lama! Dit was de 2e keer dat ik lama proefde (na pizza Andina) en ik moet zeggen dat dat prima smaakt, mits je niet aan die schattige dieren denkt! Na het eten kregen we te horen dat we nog slechts 10 min. electriciteit en dus licht zouden hebben. Dus toen zijn we als een speer onze tanden gaan poetsen en hebben we ons klaargemaakt om te gaan slapen, op de bedden gemaakt van zoutblokken. Bjanne had gelukkig een kaars en lucifers, dus we hadden nog enigzins licht. Toen voldaan en feliz in slaap gevallen!

Maandagochtend. Feliz Cumpleanos a Bolivia! Om 6uur opgestaan en ontbeten. Vervolgens wederom de backpacks op het dak van de 4WD geladen en vertrokken. De muziek was vandaag vele malen beter dan gisteren:80´s muziek geremixt met Boliviaanse pamfluit, haha XD In ieder geval flink meegezongen en veel gelachen!

Vista panoramica de Altiplano de Lipez: Prachtig! Een enorm plateau tussen overweldigende bergkammen, waar niet maar dan ook echt niets groeit. Vervolgens gingen we naar Mirador del Volcan Ollague: indrukwekkend lavalandschap met daarachter de besneeuwde, rokende top van de vulkaan.

Daarna verschillende laguna´s, de een nog mooier dat de andere. De andere nog hoger dan de ene (boven 4500m.). Kanapa, Hedionda y Ch´iarquta, waar we flamingo´s zagen en in de buitenlucht lunchten (wederom heerlijk!). Maar wat een stank! Niet de flamingopoep maar broom. De bergen zijn rijk aan mineralen in alle kleuren en dus ook in alle geuren XD

Desierto de Siloli (woestijn) met de beroemde Arbol de Piedro, de door erosie gevormde rots in de vorm van een boom :) Daarna gingen we naar het natuurreservaat ¨Eduardo Avaroa¨ met Fauna Andina. Om binnen te komen moesten we 150Bs. pp betalen. Echter was ons niet verteld dat we niet met dollars konden betalen...Gelukkig was Gustavo bereid om het ons voor te schieten en konden wij dollars in ons hostel Huaylla Jara wisselen (tegen een belachelijke koers, maargoed).

Het hostel ligt aan Laguna Colorada: Schitterend bergmeer, dieprood door bepaalde microorganismen en mineralen. Prachtig tussen de bergkammen en met flamingo´s. Het was goed merkbaar dat we een stuk hoger waren: ijskoude, snijdende wind en zeer ijle lucht. Toen zijn we vlakvoor de sunset naar de mirador gelopen. Pff dat was zwaar, te steile rotsen en te weinig zuurstof! Maargoed te view was dat ook schitterend!

Omdat ik mijn 2e batterij van mijn camera blijkbaar in het vorige hostel benverloren, moest ik mijn eerste batterij dringend opladen. Dat kon voor 10 Bs. bij een niet zo vriendelijke meneer... Toen ik na een potje kaarten (waarbij ik wederom enorm verloorXD) controleerde of mijn batterij inmiddels was opgeladen, bleek de man mijn stekker eruit te hebben getrokken. Hij probeerde mij af te schepen maar daar ging ik natuurlijk niet mee akkoord. Toen ik laten op de avond het weer checkte had de o zo vriendelijke man wederom mijn stekker eruit gehaald... Wederom zei hij dat mijn batterij was opgeladen, maar dat was niet het geval... Toen had ik het gehad en ik vroeg mijn geld terug. Het ging niet om die 10 Bs. maar om het principe natuurlijk. En het feit dat ik dat in het Spaans duidelijk kon maken, betekent dat mijn Spaans toch goed vooruit gaat :)

´s Avonds prima gegeten en we kregen gratis wijs in verband met de verjaardag van Bolivia! Dit zou de koudste nacht zijn, dus bereidden we ons daarop voor: thermo ondergoed, fleecevest, alpacatrui-sokken-muts-handschoenen en dikke wollen dekens! Nadat we naar de schitterende sterrenhemel hadden gekeken vielen we voldaan in slaap!

Dinsdagochtend. Martijns verjaardag! Gefeliciteerd broertje!!! Vanochtend na verbazingwekkend goed te hebben geslapen, ondanks -20, om 5uur opgestaan en ontbeten met pannenkoeken :D Nadat Gustavo de 4WD eindelijk aan de praat had gekregen zijn we vertrokken in de richting van de geisers. Ondertussen kwam de zon van achter de bergkammen op: een prachtig gezicht! De stomende geisers vond ik niet zo spectaculair omdat ik veel grotere en actievere al eerder heb gezien en gerokenXD, maar het was een schitterende sunrise door de stoom van de geisers!

Daarna reden we naar agua termales (hotsprings tussen de bergkammen) en naar Vista panoramica de las rocas de Dali: een woestijn met gesteente die lijken op de gene van Dali´s schilderij. VErvolgends laguna verde en vista panoramica del volcan Likankaur. WEderom erg mooi! Wat is Bolivia toch een prachtig land, met een enorme diversiteit aan natuur!

Toen bracht Gustavo ons naar de grens van Chili, waar we voor 15 Bs. een stempel in ons paspoort kregen (Yiiiiihhaaaaaa weer een nieuwe stempel rijker!). Daar stapten we over op een minibus richting San Pedro de Atacama. Een sterk dalende busrit door Chili.

In San Pedro de Atacam moesten we bij de douane onze paspoorten en bagage laten controleren. Een Fransman, met wie Michael een tijd had zitten praten in de bus, werd daar gearresteerd omdat hij een enorme manchette en veel kogels in zijn tas had. Echt bizar!!!!

Anyway, wij reden verder naar het stads-uhm-dorpscentrum en gingen op zoek naar een hostelñ Al gauw kwamen we bij hostel Vilacoyo: een knus, goedkoop hostel met supervriendelijke eigenaresses! Dus daar zullen we de komende dagen verblijven. Michael en Juliette vertrekken vanavond al naar Arica, en Bjanne en Laura morgen. Wij blijven tot en met donderdag, om lekker te relaxen en de Chileense cultuur en natuur te ontdekken!

Daarna zijn we wat gaan rondlopen door het ieniminie wilde westen dorpje! Er heerst een erg onspannen, gemoedelijke sfeer. Het is overigens wel erg duur! Prijzen vergelijkbaar met Europese prijzen... Na een heerlijk ijsje (eindelijk! een week zonder ivm voedselvergiftiging) en voor de verandering sterke koffie en snel internet, hebben we heerlijk warm gedoucht. Na 3 dagen zonder, was dat echt genieten! Haren gewassen en een een rokje&hempje aangetrokken want het is hier heerlijk warm :D s´Avonds lekker gegeten en op tijd gaan slapen.

Kortom, een geweldigeSalar tour en een goed begin van Chili!!!

Paragliding en afscheid nemen van Sucre!

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen: Vrijdagochtend zijn Shane, Alex en ik samen met 3 Franse meiden gaan paragliden!

In een truck reden we Sucre uit, de bergen in. Wederom een geweldig uitzicht over het prachtige landschap van Bolivia. Onderweg praatten we met een aardig Frans meisje, die in Argentinie woont. De spanning begon al aardig op te lopen, hihi! Bovendien werden we tegen gehouden door een local, die zei dat deze weg te gevaarlijk is voor buitenlanders... Hmm...Fijn om te horen XD Hoe dan ook, na anderhalf uur rijden stopten we eindelijk boven op een berg, in the middle of nowhere!

De instructeur overlegde met de chauffeur omdat er weinig wind stond... Na een tijdje discusseren besloten ze het te proberen. Mocht er te weinig wind staan, zouden de anderen op een andere locatie gaan paragliden. De instructeur keek mij aan, en vroeg of ik eerst wilde. Natuurlijk wilde ik dat!

De parapente werd uitgevouwen en klaargelegd. Toen kreeg ik een enorme rugzak om en werd ik met carabijnhaken aan de instructeur vastgeketend. Toen en een windvlaag kwam moest ik van de cliffrennen alsof mijn leven ervanaf hing! Daar gingen we!!!! We vlogen!!!!!!

Een onbeschrijflijk gevoel gaf dat! Zo zwevend boven de bergen en door het dal, tussen de condors. GEWELDIG! (Foto´s heb ik op facebook geupload)

Omdat er te weinig wind stond besloten we te landen in het dal, bij de rivier in een weiland tussen de koeien. Wederom in the middle of nowhere! Hoe cool is dat!! Haha het kalfje keek me verschrikt aan (dat vind ik niet zo gek als er twee mensen met een enorme vlieger vlak naast je landen :P). De landing ging erg soepel enhet adrenalinegehalte in mijn bloed was natuurlijk torenhoog!

We moesten even wachten op de driver totdat hij ons kwam ophalen. Eenmaal boven op de andere berg (waar meer wind was en meer ruimte om te rennen) kwam ik helemaal enthousiast aan. De andere vroegen me hoe het was, waarop ik antwoordde: I would definately do it again :D

Vervolgens gingen de anderen ook, hun take off ging een stuk gemakkelijker. Maar ze kwamen allemaal even enthousiast terug! Wat een geweldige ervaring!!!!

´s Avonds afscheid genomen van mijn hostparents, wat een schatten zijn dat! Bovendien spraken we met de hele groep van de talenschool af in cafe Florin. Morgen vertrekken Alex en ik namelijk richting Salar Uyuni en Chili! Erg gezellig maar ook een dubbel gevoel om te vertrekken uit Sucre. Bijzonder hoe snel ik me thuis voelde in Sucre, bij de familie, tijdens het vrijwilligerswerken bij mijn nieuwe vrienden hier! Ik ga het zeker missen en ik laat een stukje van mijn hart achter, maar ik ben ook heel dankbaar voor dit alles! En een aantal vrienden ga ik nog tegenkomen in Chili-Peru en lake Titicaca :)

Nieuwe reisplannen en het verhaal van de mijnen

Naast het vrijwilligerswerk heb ik natuurlijk nog meer verhalen te vertellen over afgelopen week!

Allereerst kwam Alex (eenZwitsersejongen die ik ken van de talenschool)erachter dat zijn visum voor Bolivia is verlopen en dus kan hij officieel niet langer in Bolivia reizen. (Hij heeft 3 maanden in Sucre Spaans gestudeerd, vandaar) Dus de plannen om samen te reizen werden flink opgeschut.... Toen kwam ik op het idee om na Salar Uyuni door naar Chili te gaan, dat is erg dichtbij. Om vervolgens in noordelijke richting naar Cusco (Peru) te reizen voor de Machu Pichu. Waarna ik alsnog naar Lake Titicaca kan gaan! Onderweg zullen we verschillende vrienden van de talenschool tegenkomen, onder andere in Cusco en at lake Titicaca. Kortom, in plaats van alleen Bolivia ga ik nu ook naar Chili en Peru, zonder dingen van Bolivia te moeten missen!! Dus nog meer avonturen en nog meer geweldige ervaringen in het visier!!!!!

Dan nu het verhaal van de mijnen. In Bolivia zijn vele mijnen, waar onder andere zilver, goud en zwavel wordt gewonnen. Vanwege de overweldigende, ongerepte natuur is het voor vele Bolivianen die in de bergen wonen, de enige werkgelegenheid. Vanaf de de jonge leeftijd van 10 jaar werken jongens in de mijnen. De meeste mijnwerkers worden niet ouder dan 35, vanwege de zware lichamelijke inspanning en vanwege de giftige gassen in de mijnen... De mijnwerkers kauwen hele dagen op cocabladeren, tegen de honger en tegen de vermoeidheid.Tijdens hun werk mogen ze niet eten of drinken (behalve sterke drank) omdat er in de mijnen geen toiletmogelijkheden zijn.Bovendien roken ze sigaretten tegen de stank van alle giftige gassen. Jullie kunnen je wel voorstellen dat dit niet bepaald goed voor hun gezondheid is!

Boven de grond (buiten de mijnen) geloven de mijnwerkers in Jesus, en gaan ze regelmatig naar de kerk. Onder de grond is el Tio de god. In Quecha bestaat de letter D niet, dus de naam Dios (god) kon niet. Vandaar dat de naam voor de god in de mijnen Tio werd. El Tio wordt vereerd, gerespecteerd en vooral gevreesd. Hij heeft namelijk de levens van de mijnwerkers in zijn handen. Als er niet genoeg cocabladeren, sigaretten, sterke drank en vers geslacht lamavlees worden geofferd wordt Hij boos en zorgt Hij voor ontploffingen, instortingen en voornamelijk de dood van de vele mijnwerkers. Om aan medemijnwerkers duidelijk te maken dat het om een gecontroleerde onploffing gaat, dienen de mijnwerkers met behulp van dinamietstaven acht ontploffingen kort achter elkaar te bewerkstelligen. Daarom dienen de mijnwerkers altijd te tellen hoeveel ontploffingen er zijn geweest voordat ze de mijn verlaten.

Wanneer een jongen geen vader heeft maar wel een moeder, wordt hij gezien als wees en moet hij zorgen dat er geld in het laatje komt om zijn moeder, broers en zussen van eten te voorzien. Onderwijs zelf is gratis in Bolivia maar ze moeten zelf voor hun schooluniform, kapsel (is verplicht!!), en lesmateriaal zorgen. Ook dit kost natuurlijk geld en moet op de een of andere manier in het laatje komen. In de meeste gevallen gaat de oudste zoon´s ochtends in de mijnen gaat werken. Metalle gevolgen van dien...

Ik vind het erg indrukwekkend en verbazingwekkenddat dit vandaag de dag nog steeds gebeurd!Echter is dit dagelijksde keiharde realiteit in Bolivia, maar wie ben ik om daarover te oordelen? Ik vind het in ieder geval heel bijzonder om dit stukje van de Boliviaansecultuur te mogen ontdekken! :)